Bernard Haitinks integrale opname van Beethoven-symfonieën bij het London Symphony Orchestra gaat verder met deze zesde en tweede, een product van concerten in de herfst van 2005 in het Londense Barbican Centre. En alle kenmerken van de vorige drie cd's zijn ook hier aanwezig: de afschuwelijke foto op de cover van het cd-boekje, de op authentieke uitvoeringspraktijk geënte interpretatie en de sterke live-prestatie van het LSO, die een opname aflevert die even duidelijk authentiek 'live' als overtuigend klinkt.
Beethovens Pastorale symfonie is gekend genoeg maar zijn tweede – in zijn tijd een gedurfde en revolutionaire compositie – wordt wat overschaduwd door de grote symfonieën die nog moesten volgen, zoals de derde en vijfde. Toch is dit een typisch Beethoveniaans werk: zonnig, uitbundig en vol onverwachte melodische en dynamische wendingen. De zesde symfonie is Beethovens evocatie van het platteland, compleet met een imitatie van een onweer, hoornsignalen, volksdansen en vogelgeluiden. Zulke nabootsingen waren geen unicum in Beethovens tijd, maar zijn beslissing om wat anders enkel in operahuizen gehoord werd in formele, symfonische vorm te gieten is zeker een mijlpaal in de muziekgeschiedenis.
Net zoals bij de vorige cd's uit deze reeks, kiest Haitink weer voor overwegend vlotte, vlugge tempi. De muziek bezit een aanstekelijke drang 'naar voren', houdt nergens tegen en de trage delen, het 'Larghetto' uit de tweede symfonie maar vooral de 'Szene am Bach' uit de zesde, klinken relatief snel en vlotjes. Enkel het 'Scherzo' uit de tweede symfonie wordt wat aan de zware kant geïnterpreteerd. Met droge pauken en een blazerssectie die erg kernachtig kan klinken, schaart Haitink zich eerder langs de zijde van de oude muziek, terwijl de strijkers van het London Symphony Orchestra, transparant en licht zoals op eerder opnames, heel charmant en kleurrijk kunnen klinken. Het derde deel van de zesde ('Lustiges Zussammensein der Landleute') heeft heel zelden zo uitbundig geklonken, het 'onweer', het stormachtige vierde deel speelt overtuigend op orkestrale effecten terwijl het laatste deel een van de weinige keren is waarop het orkest gepast een brede, schaamteloos lyrische klank naar boven kan halen. Maar ook hier haalt Haitink het onderste uit de kan om dit deel zo vreugdevol mogelijk te laten klinken, met extra nadruk op een heldere, briljante orkestklank.
Wat over de andere Beethoven opnames van het LSO met Haitink gezegd kan worden, geldt ook voor deze plaat. Haitink zet een frisse en vooruitstrevende kijk op Beethovens muziek neer en doet dit met een orkest dat live erg sterk en overtuigend overkomt.
Meer over Ludwig van Beethoven
Verder bij Kwadratuur
Interessante links
