Louie Austen is zowat de opa van de dancemuziek. Met zijn 60 levensjaren zou hij een hopeloos anachronisme kunnen zijn binnen de dancescene die stijf staat van de hipheid. Austen wordt echter altijd gespot in wit maatpak, roze das en een gigantische entourage die verraadt dat het hier om een wereldster gaat. Louie Austen is en blijft een crooner en een entertainer. Nu heeft de Frank Sinatra van de dance al zijn hits op één schijfje verzameld. Ol' White Suit laat daarop horen dat hij een unieke sound heeft ontwikkeld waarbij zijn zwoele, licht badinerende stem perfect samen gaat met elektronische producties.
Titeltrack 'Hear My Song' mag de spits afbijten en geeft al meteen aanleiding tot spontane swingbewegingen. Uitbundige piano, trompetten, een subtiele elektrische gitaar en enkele elektronische klanken vormen de ingrediënten voor Louie Austens recept om te feesten. En het feestje gaat nog wel even door. In 'Easy Love' begeleidt een lekkere housebeat de stem van de crooner. Met een piano erbij ademt de track een bijna kitscherig Acapulco-gevoel uit. Als hidden track op deze verzamelaar staat 'Easy Love' in een tragere uitvoering, ontdaan van de kitsch. Die versie van de song, die over een gebroken liefde gaat, klinkt dan ook heel wat oprechter.
Austen heeft nog wel meer momenten van persoonlijke inkeer. Op 'Drowning' zingt hij beheerst over het leed van een vervlogen liefde. Een ingetogen beat die veel weg heeft van vallende druppels geeft de maat. Nadien komen er nog wel enkele instrumenten bij, maar de droge bas en Austens stem blijven de sfeer bepalen. Ook afsluiter 'When Will It All End' toont de jazzy, downtempo kant van deze oude rakker. De vraag in de titel is natuurlijk retorisch. Want deze song mag dan wel klinken alsof het feestje net voorbij is en enkel nog wat dronken koppeltjes in een verlaten jazzbar staan te slowen, voor Austen is het feestje nog lang niet afgelopen. 'Music' heeft een bas die het nog steeds in de beste club zou kunnen waarmaken. Austens stem is voor dit nummer door een vervormer gehaald waardoor hij als Moby begint te klinken, maar dan met de teksten van Madonna. Het is een beetje belegen, maar het werkt wel.
'You Did Not Know' lijkt op de zonnige housy beats van een weemoedige David Morales te drijven, inclusief droevige pianogeluiden. Maar Austens stemgeluid laat de somberheid meteen verdwijnen. Met een zonnetje in zijn keel zingt hij de stukgelopen relatie van zich af om nadien met viespeuk Peaches het pompende 'Grab My Shaft' te beginnen. Nog diepere bassen? Nog vuilere sound? Allemaal geen probleem voor bompa Austen. De onderkoeldheid van de elektrosong 'Grab My Shaft' maakt dan plaats voor het zwoele 'Hoping'. Een stuiterende beat, subtiele strijkers, een gesamplede vrouwenstem en Austens sensuele stemgeluid doen iedereen op de dansvloer even zichzelf vergeten. De toon is gezet en Austen laat het feestje uitbundiger worden met de latinosong 'Amore (I Love You)'. Nadien is het lachen geblazen met zijn verhaal over 'One Night In Rio' en dan ... is het feestje gedaan. Ten minste wat deze cd betreft.
Austen mag dan wel 60 zijn, hij voelt zich even oud als de jonge hipsters die op zijn muziek dansen. Niet alleen zijn muziek, maar ook zijn teksten verraden een emotionele jeugdigheid of wat dacht je van 'I was hoping / you'd ask for dancing / just to hold you' . Met 'Hear My Song' in de cd-speler zal dat dansen geen probleem zijn. Louie Austen, lang zal hij leven!
Meer over Louie Austen
Verder bij Kwadratuur
Interessante links
