Producer Orrin Keepnews die gefascineerd en gecharmeerd geraakte door de 'Lee Konitz Duets' uit 1967, liet de kans niet schieten om zelf een Lee Konitz duet uit te brengen. Konitz speelt op deze opname voor het eerst samen met de Nieuw Zeelandse pianist Alan Broadbent, die bekend is van zijn werk met o.m. Dianna Krall en Charlie Haden. Broadbent is een groot bewonderaar van het werk van Konitz en beiden stonden eertijds aan de zijde van Lennie Tristano.
Broadbent laat zien dat hij een uitstekend begeleider is. Zelfs meer dan dat. De twee muzikanten houden elkaar nauwlettend in de gaten. Dat leidt tot prachtige versmeltingen en boeiende conversaties, maar ze laten elkaar steeds voldoende ruimte om zichzelf niet te verliezen. Konitz is overvloedig getalenteerd en beseft dat hij het publiek daar niet meer van hoeft te overtuigen. De klank en de variatie staan voorop. Broadbent zit hiermee exact op dezelfde golflengte. Zuivere en zuinige aanslagen sturen Konitz meermaals op een fantasierijke verkenning van zijn eigen werk. Dit is bijvoorbeeld zo op het intieme 'Sequentialee'. Konitz zet het thema in en al improviserend spit hij dit verder uit. Warme en breed uitgesmeerde tonen vloeien in elkaar over. Dan neemt Broadbent over en doet hetzelfde. Zijn stijl is niet vloeiend te noemen. Hij speelt eerder met korte onderbrekingen. Konitz valt in om te eindigen met een serie vraag en antwoord. Het contrast tussen de vloeiende klanken die Konitz uit zijn alt perst en de blokkige stijl van Broadbent is strelend. De telepathie tussen hen beiden is tot in de huiskamer te voelen. Emoties worden op een wondermooie manier uitgewisseld en vertolkt. Een minimalistische liefdevolle sfeer is typerend voor de meeste nummers. Zo ook op 'Gundula', een stuk opgedragen aan Konitz' vrouw. Sprookjesachtig pianospel en Konitz' prachtige fraseringen hangen het beeld op van een droomprinces. '317 East 32nd Street', een stuk van Tristano zelf, verdient ook de aandacht. Vrolijk maar intelligent bouwt Konitz met diepe tonen een goeie solo. Alan Broadbent moet niet onderdoen en mag het nummer zelf volledig afwerken met een knappe improvisatie. 'Ex Temp' is een stuk door Broadbent en Konitz geschreven. Ook hier behoeft dit duo geen opmerkingen. Sudderend zonder excessen.
Over Live-Lee kan men tot slot besluiten dat, zonder overdaad maar met een uitgekiend gevoel voor melodie, dit duo een zeer sterke live opname uitbrengt. Zonder al te veel toeters en bellen en in alle eenvoud doen ze de enige echte Amerikaanse kunstvorm alle eer aan. Grootse muziek zit soms in een klein hoekje, zoals bijvoorbeeld de Jazz Bakery in Los Angeles.
Meer over Lee Konitz with Alan Broadbent
Verder bij Kwadratuur
Interessante links
