Frankrijk brengt extravagante kunstenaars voort. Wat Jean Paul Gaultier betekent voor de modewereld, is Laurent Garnier in het dancemilieu: flamboyant en eigenwijs maar op en top hip. De man zou zichzelf niet zijn als hij, na een decennium beats programmeren, een verzamelplaatje zou uitbrengen. Nee, het muzikale cv behelst voor het ogenblik 14 jaar en de taart om dit te vieren bestaat uit een dubbele plaat vol remixen, live opnamen en vooral veel eerder onverkrijgbaar materiaal.
Terwijl deze wirwar van drieëntwintig tracks zowat alle grenzen van de elektronica aftast, bevat de dubbelaar gelukkig toch ook Garniers grootste hits. Op de eerste cd bewijzen 'Crispy Bacon' en 'Astral Dreams' in originele versie waar de Fransoos zich best in thuis voelt: snoeiharde, droge techno die naar een overdonderende climax (met veel hi-hats) opbouwt. Kleppers 'Acid Eiffel' en 'The Man with the Red Face' moesten er ook bij, maar dan in een liveversie. Het verschil met het origineel is dat toetsenist Brugge Wesseltoft weelderige jazzpartijen uit zijn Fender toevoegt: in het eerste geval zorgt dit voor een prachtige chemie, in het tweede voor erg rommelig en ondansbaar geheel. Verder zwerft Laurent Garnier, zeker op het eerste schijfje, heen en weer tussen enkele wel erg bizarre experimenten. 'La Minute de Japonais' is een langdradig Japans telefoongesprek (lees: gebrabbel) zonder enige muzikale omkadering en de Carl Craig remix van 'Demented' die erop volgt is wat rommelige op- en neerdeinende techno die door live gebrulde kreten overstemd wordt. 'Theme from Larry's Dub', een roesverwekkende dubreggae met een fijne jazztoets, doet het dan een stuk beter. Ook de speelse soundscape 'Jeux d'Enfants' haalt op een leuke manier het tempo van de plaat even onderuit met zijn Franstalige kinderstemmetjes en poeslieve, gelaagde synthesizertonen.
De tweede cd neigt meer richting dansvloer en is allicht beter geschikt voor dj's. House en techno zijn de voornaamste ingrediënten. De ene keer neigt dit tot meer zachte 'The Man with the Red Face'-doorslagjes (Dj Marky's 'Butterfly'-remix), de andere keer tot kurkdroge, 'minimal' beats ('Communications from the Lab' of 'Raw Cut'). Het buitenbeentje van de plaat is allicht 'Barbiturik Blues' dat een versmelting van blues en reggae inhoudt, maar toch erg ritmisch en zonder al te veel elektronische snufjes klinkt. Ook ditmaal is de diversiteit echter groot en weet Garnier met de regelmaat van de klok richting extatische climaxen te sturen (zoals bij acidhouse nummer 'Coloured City' waarbin een sensuele stem xtc-gebruik verheerlijkt). Dat alles maakt dit schijfje net dat tikkeltje gestructureerder en smaakvoller dan het eerste.
Klasse en experiment, harmonie en chaos leven op zo'n manier door elkaar, dat het onmogelijk wordt om in deze verzamelaar ook maar één rode draad te ontwaren. 'Retrospective' is een bont allegaartje waarmee zowel dj, luisteraar thuis als verzamelaar zijn ding in zal vinden. Naast een ruime blik in het verleden, onthult de dubbelaar een tipje van de sluier van de toekomst: 'july 2012: live concert on top of the mount Everest (tbc)'. Kruis maar alvast aan in de agenda.
Meer over Laurent Garnier
Verder bij Kwadratuur
Interessante links
