Mike Patton is voor vele muziekkenners nog meer gegeerd om zijn waanzinnige muzikale uitspattingen in bands als Tomahawk of Fantômas als om zijn roemruchte verleden in Faith No More. Geheel terecht overigens, want na het succesverhaal van deze laatste populaire rockband heeft de man zijn creatieve ziel ruim kunnen botvieren via het zelf opgerichte Ipecac label waarbij hij zowat alle conventionele muzikale muren zorgvuldig gesloopt heeft. Dat leidde zowel reeds tot opperste schoonheid als tot (voor velen) walgelijk chaotische expressievormen van klanken, maar heeft wel steeds het etiket 'vernieuwend' kunnen presenteren. In deze eeuwige speurtocht naar specifieke geluiden en klankcombinaties, heeft Patton de neo-romanticus John Kaada op zijn label binnengehaald, met wie hij nu samen deze 'Romances' heeft samengesteld. Met composities en harmonieën gebaseerd op werk van Mahler, Chopin, Liszt en Brahms presenteren beide heren hierbij gedurende drie kwartier een heuse spookrockopera. Sidder en beef bij deze unieke belevenis.
Deze plaat is er eentje om van de ene verbazing in de andere te vallen. Met een zekere sereniteit en in een welbepaalde, slepende cadans schuiven de meest vreemde klankpartijen mooi in mekaar. De liefde voor zachte, speelse partijen van harp, fluit, klavecimbel of piano wordt afgedwongen tegen dramaturgische operazangen of overweldigende symfonische momenten. Toch wordt nauwlettend de harmonie van deze schijnbare kakofonie gerespecteerd. Bovenop dit alles flirten beide heren voortdurend met filmische samples, sfeeropbouwende composities en zweverige, spookachtige zangen of windgeluiden. Daardoor krijgt 'Romances' nogal een kille en akelige sfeer mee. Romantiek, passie en drama lijken dé kernwoorden voor deze cd, die zich ontpopt als een heuse musical voor nachtcreaturen. Donker opbouwende tonen van een kerkorgel, simulaties van noodklokken of denderende pauken dragen enkel bij tot die demonische uitstraling, die dan weer plots gebroken wordt door een vrolijke cowboymondharmonica ('L'Absent'). Verder draagt Patton met zijn overweldigende, onheilspellende stem af en toe wat vreemde zanglijnen toe aan het geheel, die de mystieke sluier vervolledigen. "Today, this is my world / you'll be my girl / I'm awake / this is my world" fluistert de man in het slepende 'Seule' toe, waarna het al even mysterieuze en donkere, maar toch veelzeggende 'Pensée des Morts' zich inzet. Hoewel alle titels van de negen kunstparels op deze plaat ontleend zijn aan Franse liedjes uit 1800, lijken ze toch een mooi griezelverhaal te vertellen; iets wat ook van de muziek kan gezegd worden.
'Romances' is een sfeer, een belevenis, een verhaal (dat niet altijd even goed lijkt af te lopen). Een grijze hoes met kwallen die uit de diepzee opduiken, verraadt de enigszins dramatische, spookachtige ondertoon die aan de basis van dit romantisch werkje ligt. 'De serene, romantische dans van de medusa's'; het zou zeker geen slechte samenvatting zijn van dit alleszins onconventionele, prachtige kunststukje.
Meer over Kaada / Patton
Verder bij Kwadratuur
Interessante links
