De Nederlandse Bachvereniging is, zoals de naam het zelf zegt, een ensemble dat gespecialiseerd is in Bachs œuvre. Hun opnames zijn vaak referentieopnames voor menig melomaan. Deze Matthaüspassie past weer in het rijtje, maar deze keer ontbreekt het toch ietwat aan pit.
Bach schreef deze passie voor Goede Vrijdag en het werk eindigt hierdoor met een grafleggingskoor. De wedergeboorte van Christus wordt dus niet in dit werk behandeld, aangezien dit volgens het evangelie pas later plaatsvond. Dit neemt niet weg dat het een negatief einde heeft. De muziek is zo gecomponeerd dat er hoop doorschemert en de luisteraar weet dat het hier eigenlijk niet bij stopt. Bach componeerde een kleine drie uur muziek bijeen en naar goede barokgewoonte wisselen koren, recitatieven en aria's elkaar goed af. De rol van de Evangelist is zuiver vertellend maar goed uitgebalanceerd. Geen aria's maar wel mooie, zangerige recitatieven afgewisseld met iets formelere passages. Ook wist de componist debezetting qua begeleiding en obligaatinstrumenten goed te variëren, wat de sfeer van elke aria aan de tekst aanpast. Zo zorgt bijvoorbeeld de traverso in de sopraanaria 'Aus Liebe will mein Heiland sterben' voor een ingetogen en serene sfeer. De Matthaüspassie bevat geen enkel zuiver instrumentaal deel, en dat is bijzonder. Zowel begin als einde van het werk zijn voor koor geschreven, het openingskoor dan wel met een bescheiden inleiding. Het koraal 'O Haupt voll Blut und Wunden' is een peiler in deze passie; de melodie komt meerdere malen voor, zij het wel anders geharmoniseerd en met verschillende teksten. De laatste keer komt het voor in het koor 'Wenn ich einmal soll scheiden' wanneer Jezus aan het kruis sterft. Het koor van de Nederlandse Bachvereniging bewijst hier dat het ongelooflijk sterke, ingetogen sfeer kan maken. Het is dan ook merkwaardig dat het op veel andere plaatsen op de opname eerder vlak overkomt. Het jongenskoor dat her en der opduikt, is charmant maar soms vrij vals. De hele opname geeft een indruk van vlakte. Het is allemaal wel mooi en stylistisch meer dan in orde, maar het mist net dat ietsje meer. Dit is spijtig, want er werken erg goede solisten mee. Gerd Türk (Evangelist) steekt er met kop en schouders boven uit: zijn heldere, ronde stem en soepele fraseringen zijn een droom voor het oor. Tenor Hans Jörg Mammel klinkt wat geforceerd in hoogte en van Andreas Scholl zou men meer vuurwerk verwachten, maar uiteindelijk brengen alle solisten hun partij met zorg en kwaliteit.
Van een opname als deze had men wat meer initiatief kunnen verwachten, maar het blijft uiteindelijk een erg goede versie van Bachs grootse Matthäus-passie. Een libretto in vier talen maakt het bijzonder aangenaam om rustig in de zetel te gaan zitten en het hele gebeuren te volgen. Zeker geen gemist schot, maar toch ook geen schot in de roos.
Meer over Johann Sebastian Bach
Verder bij Kwadratuur
Interessante links
