De Duitse violiste Julia Fischer is op haar zesentwintigste een van de grootste violisten van haar generatie, een muzikante die met opnames van de concerti van Tchaikovski, Mozart en Brahms al ontzettend veel lof oogstte en met deze cd met daarop Bachs vioolconcerti dus zeker niet aan haar proefstuk toe is. Wel nieuw is dat dit haar eerste plaat is die ze bij het grote label Decca uitbrengt en ze wordt daarbij begeleid door de Engelse Academy of St Martin in the Fields.
Aan Julia Fischers kwaliteiten hoeft niet getwijfeld te worden. Haar uitvoering van Bachs vioolconcerti is niet alleen technisch en muzikaal uiterst verzorgd maar klinkt ook fris en vlot. In zijn vioolconcerti liet Bach zich namelijk maar al te graag beïnvloeden voor de Italiaanse school van zulke vioolvirtuozen als Vivaldi of Tartini en dat is in deze zonnige, vlugge uitvoering duidelijk hoorbaar. De trage middendelen bezitten een vlot tempo en vallen nooit stil en Fischer zelf permitteert zich nooit al te veel vrijheid in tempo en ritme. Haar slanke klank, met een snelle maar haast onopvallende vibrato erop mengt perfect met de begeleiding. Dit is en blijft echter een uitvoering op moderne instrumenten en zo klinken Fischers hoge noten typisch helder en briljant, zonder de matheid die barokinstrumenten en darmsnaren kan kenmerken.
De Academy of St Martin in the Fields vormt de ideale begeleiding voor Fischers vioolspel. Ze mengt perfect met de begeleiding zonder er als soliste storend sterk bovenuit te steken, voert het orkest trouwens ook zelf en aan en speelt naar barokke gewoonte de 'tutti' passages gewoon mee met de eerste violen van het orkest. Het is opvallend hoe goed geolied de begeleiding loopt, zeker in de snelle finales van deze concerti, waar slanke bassen de muziek licht houden.
Alexander Sitkovetsky is een ideale partner in Bachs dubbelconcerto en beide solisten passen hun klank zo goed aan elkaar aan dat het moeilijk, zoniet soms onmogelijk is om de twee violisten van elkaar te onderscheiden. Het dubbelconcerto voor viool en hobo bezit dan weer wat minder vaart dan men zou kunnen verwachten en klinkt onverwacht broos in de hoekdelen. Dat is zeker ook het resultaat van Andrey Rubtsovs delicate maar bescheiden hobospel, dat op een moderne hobo uiteraard slanker overkomt dan op een barokinstrument. Toch mist hij wat warmte, zeker in het middendeel van het concerto dat capabel maar erg braafjes uitgevoerd wordt.
Dat gezegd zijnde laat deze cd een uiterst positieve indruk achter en bewijst Julia Fischer dat Bach net zo goed kan klinken op moderne als op barokinstrumenten en dat vlotheid en transparantie in de uitvoering niet het alleenrecht van oude-muziek ensembles hoeven te zijn.
Meer over Johann Sebastian Bach
Verder bij Kwadratuur
Interessante links
