Het Ricercar Consort heeft de afgelopen vijftien jaar een aardige reputatie opgebouwd als klein barokensemble dat steeds mooie en afgewerkte cd's uitbrengt op historische instrumenten. Het is daarom nogal een teleurstelling om hun laatste cd te horen, met daarop drie vroege cantates van Johann Sebastian Bach.
De werken op deze cd's behoren bijna zeker tot de eerste cantates die Bach schreef. BWV18, "Gleichwie der Regen und Schnee vom Himmel fällt" is zelfs de allereerste die Bach voor de congregatie van Weimar, waar hij sinds 1708 tewerk gesteld was, schreef. De drie cantates zijn voor een erg kleine bezetting gecomponeerd: Pierlot gebruikt steeds minder dan tien muzikanten en de cantate BWV150 is bijvoorbeeld maar voor vier instrumenten geschreven: twee violen, fagot en basso continuo. Pierlot kiest dus ook om, in lijn met de kleine instrumentale bezettingen van deze cantates, de koralen altijd door vier solostemmen te laten zingen.
Op het Ricercar Consort of dirigent Philippe Pierlots interpretatie zelf is weinig aan te merken. Hoewel de muziek soms nogal statisch en onbeweeglijk klinkt (vooral dan in de begrafeniscantate "Gottes Zeit is die Allerbeste Zeit", wat daar echter wel te verantwoorden valt), staat daar de grote muzikaliteit van de afzonderlijke muzikanten tegenover. Solo's voor blokfluit of fagot worden bekwaam en muzikaal gebracht, altijd enigszins op de achtergrond en in balans met de andere instrumenten. Dit compenseert dan voor het gebrek aan dramatiek dat in sommige delen te vinden is. De grootste teleurstelling van de cd zijn echter de vocale solisten. Alleen altus Carlos Mena zingt op een niveau dat de luisteraar mag verwachten van een dergelijke cd. Hoewel hij zich voornamelijk bezighoudt met renaissancemuziek en daar ook wel sporen van terug te vinden zijn in zijn grotendeels vibratoloze zang, steekt hij met kop en schouders boven de drie andere zangers uit. Vooral sopraan Katherine Fuge is een grote teleurstelling. Zij zingt met een erg hese, zelfs platte stem die heel beperkt is qua kleur en boventonen. Vaak lijkt het net alsof er een meisje van zestien aan het zingen is in plaats van een volwassen zangeres. Bovendien verraden verkeerde klemtonen op hoge noten en grote sprongen en moeizaam genomen loopjes waarschijnlijk een aantal grote technische gebreken. Bij momenten kan zij zelfs haar toon niet constant houden. En dat terwijl dit een studio-opname is en de solisten dus alles hebben kunnen herhalen tot het goed zat... Ook tenor Jan Kobow valt erg tegen. Hoewel zijn stem op zich beter klinkt dan die van Fuge, zingt ook hij vaak uit de stijl, met verkeerde klemtonen of overdreven zwaar aangeblazen noten. En jammer genoeg is de kwaliteit van de zangers ook zodanig laag dat zelfs niet geoefende luisteraars zich eraan zullen storen. Alleen in de ensembles worden de gebreken van de solisten wat verdoezeld, maar hoog niveau wordt ook daar niet gehaald.
Dit zou een mooie cd kunnen zijn, maar jammer genoeg maken sommige vocale solisten teveel stuk. De twee en een halve ster in de recensie zijn dan ook eigenlijk bijna volledig voor de rekening van het Ricercar consort. Spijtig...
Meer over Johann Sebastian Bach
Verder bij Kwadratuur
