Het leven van Johan Verminnen zit vol muziek. Als zanger en songschrijver is deze olijke chansonnier voor groot Vlaanderen geen onbekende meer. Ook achter de schermen, als voorzitter van het ter ziele gegane Zamu of belangenvertegenwoordiger van de rechten van artiesten, heeft de man stevig zijn stempel gedrukt. Dat leidt Verminnen gelukkig niet te ver af van zijn oorspronkelijke missie: leuke liedjes schrijven. 'Over Mensen, Boten en Steden' zet de kwaliteiten van deze Brusselaar dik in de verf. 16 Liedjes, jong en oud, bruisen van melancholie, weemoed en oprechte liefde, over Oostende en Brussel, over mens en boot, over 'ik' en de wereld.
Johan Verminnen is herkenbaar uit de duizend. De man zijn grootste troef is een lyrische fijngevoeligheid, gekoppeld aan een groezelige, warme stem met een charmante Franse 'r'. Geen tweede Vlaamse zanger weet met de nodige intonatie van een "bende bedelende meeuwen" zo'n desolaat strandbeeld te schetsen als hij. Verminnen zijn teksten bestaan vaak uit speelse, eenvoudige en soms zelfs kinderlijke woordspelletjes en balanceren tussen kunst en kitsch, maar bulken wel van 'joie de vivre'. Met soms tenenkrullende constructies weet Verminnen immers zijn ziel met veel gevoel bloot te leggen en openbaart hij zichzelf als groot romanticus, als ambassadeur van het leven. Zo kan de aanhoorder zich enkel maar machteloos laten overvallen door een prachtig, weemoedig 'Mijn Stad Heeft Slecht Geslapen' over een hoofdstad die zijn ziel verkoopt voor drukdoenerij, nachtelijke escapades en verstikkende uitlaatgassen. Dat Brussel deze troubadour nauw aan het hart ligt, is - met vijf liedjes over deze charmante stad - overigens geen geheim. Naast de stadsdrukte zoekt Johan Verminnen ook graag toevlucht aan de Vlaamse kust. Wind en zee, wapperende zeilen en de stad Oostende zijn een tweede leven. Zo omschrijft 'De Laatste Boot' prachtig de frustratie van velen wanneer de Eurostar de overzetboten van Oostende werkeloos stelde (in een tekstuele omkadering die 'boot' erg mooi laat afklinken tegen het kleffe woord 'tunnel').
'Over Mensen, Boten en Steden' is een levensverhaal. Intieme, gevoelige liedjes wisselen dan ook met gemak vrolijk zwalpende chansons af op dit toch wel opmerkelijk plaatje. Verminnen kiest overigens niet altijd voor een even groot muzikaal gemak. Met soms erg eigenwijze melodielijnen of patronen laat hij muziek vaak nauw aansluiten bij het tekstueel gevoel, zoals blijkt uit een grillig golvend pianospel dat het verder erg desolate 'Zeiler Ver van Huis' inkleurt. Op die manier worden emoties als ongemak, ongerustheid of onzekerheid moeiteloos op de luisteraar overgedragen.
Dit plaatje bewijst dat Johan Verminnen na een carrière van meer dan dertig jaar nog lang niet uitgeblust is. Dankzij een mooi kartonnen jasje en een uitgebreid tekstboekje met veel foto's biedt 'Over Mensen, Boten en Steden' een mooie aanvulling op de collectie van een meer volwassen, muzikaal openhartig en fijngevoelig publiek.
Meer over Johan Verminnen
Verder bij Kwadratuur
Interessante links
