Dat deze plaat intussen anderhalf jaar oud is, mag geen beletsel zijn om aan dit eerste geesteskind van Jim Cofey nog aandacht te schenken. Jim Cofey werd al in 2006, ergens aan de oostzijde van de as Antwerpen-Brussel opgericht door bassist Jan Ieven (El Fish, Rhythm Junks, ...) en organist/zanger Patrick Cuyvers (o.a. Blues Lee en Soul Spirit). Beide heren tekenen tevens voor zowat alle songs, op 'Fat Cakes' (Jimmy McGriff) en Allen Toussaints 'Four Corners' na. 'Black Box Allegations' sloeg meteen aan dankzij een enorm creatieve benadering van de funk en blues, zoals die in en om New Orleans floreert.
Is opener 'A Lie Is a Lie' nog relatief braaf, met vooral de zang van Cuyvers in een glansrol, dan breekt de plaat pas echt los met het zeer dansbare 'Bricks & Tiles', dat zo van 'Session One' van The Herbaliser Band of andere Wizards Of Ooze kon komen. 'Seems Like Yesterday' heeft een ware geluidsmuur (van onder meer quasi-psychedelisch gitaarwerk van Rob Vanspauwen) die scherp contrasteert met Cuyvers' zang. De lichte trompetsolo hier is afkomstig van special guest Carlos Nardozza, die voor enkele bijdragen gestrikt kon worden. Cuyvers' warme stemgeluid herinnert meer dan eens aan Luke Walter Jr. en instrumentaal is Stevie Wonder nooit ver weg, getuige de funky toetsen in 'Waste of Time'. De ballad 'The Table' halverwege is een rustpunt waar saxofonist Igor Maseroli het brugje een enorm Ben Webster-achtig jazzgevoel à la meegeeft. In contrast daarmee staan 'That Ain't Fat' en 'Four Corners', songs die ook op enkele Blue Note-releases als 'Blue Break Beats' niet zouden misstaan. 'Black Box Allegations' schopte het niet toevallig tot absolute aanrader in bluesmagazine Back to the Roots. Heerlijk schijfje en zonder twijfel een van de sterkste debuten van eigen bodem van het voorbije decennium.
Meer over Jim Cofey
Verder bij Kwadratuur
Interessante links
