Jamie Lidell maakt al een tijdje furore met zijn indrukwekkende liveconcerten. Door zijn eigen stem live en grotendeels geïmproviseerd te samplen en bewerken, creëert hij een heel eigen sound ergens in het onverkende gebied tussen dansbare elektronica en pure soul. Daarbij steunt hij even hard op zijn elektronische apparatuur als op zijn soulvolle zang en unieke podiumprésence. Zijn passages op Domino en in het STUK eerder dit jaar gingen dan ook niet onopgemerkt voorbij. ‘Multiply’ zoekt het nog dichter bij die pure soul en staat daardoor redelijk ver van de hectische liveshows. Wat ‘Multiply’ wel is, is een ijzersterke soulplaat die recensenten verleidt tot vergelijkingen met Prince, Stevie Wonder en Isaac Hayes, die op een vreemde manier zowel in een hippe club als op de achtergrond bij de kapper zou kunnen passen en die Lidell in een klap in het sterrendom kan katapulteren.
Het openingsnummer ‘Yougotmeup’ mengt tegendraadse elektronische melodietjes met meerstemmige koortjes en slaat zo de brug tussen Warp en Motown. Hopelijk voor Lidell trekt dit nummer het Warp-publiek over de schreef, want het tweede nummer ‘Multiply’ staat dichter bij doo-wop uit de jaren ‘60 dan bij de hermetische elektronica van Squarepusher. De rest van het album volgt grotendeels de ingeslagen weg, met een sound die vaak verwijst naar wat er voor de jaren ’70 kwam. Zo staat het album eigenlijk vol met mooie popsongs en blijft alles licht verteerbaar. ‘Music Will not Last’ heeft de allure van een sixties evergreen en maakt meeneuriën wel erg verleidelijk. Met de single ‘When I Come Back Around’ heeft het album ook zijn eighties-moment. Begeleid door gillende synthesizers en een stampend ritme, uit een bijna schreeuwende Jamie Lidell zich als de reïncarnatie van Michael Jackson en Stevie Wonder in één persoon. Het doet wat denken aan ‘Push Up’ van de Freestylers en hiermee sloopt Jamie Lidell gegarandeerd ook elke dansvloer, maar het nummer heeft ook nog genoeg om het lijf om thuis te beluisteren. ‘A Little Bit More’ is een bom van hetzelfde kaliber. Een loom bonzende beat en een gezongen baslijn vormen de monotone achtergrond waarboven Lidell met zijn heerlijke falsetto de ene melodie na de andere drapeert. ‘The City’ is het enige nummer dat er minder vlot ingaat. Het is een duistere trip met een geknepen zingende Lidell en chaotische drums, een effect dat nog versterkt wordt door echo’s, jengelende gitaren en elektronische piep- en kraaktonen die schijnbaar lukraak in de achtergrond opduiken.
Met ‘Multiply’ heeft Jamie Lidell vooral een erg eigenzinnige plaat gemaakt. Zwakke momenten zijn er op dit curiosum echter niet te bespeuren en veel artiesten zouden hun hele carrière offeren voor één song als ‘When I Come Back Around’. De meeste songs klinken een stuk traditioneler dan veel hedendaagse soul, maar door het klankenpalet met met een scheut elektronica te injecteren vervalt Lidell nooit in klakkeloos kopiëren. Om de fans te plezieren werd de cd nog aangevuld met een video-opname van een optreden (te bekijken op computer). Helaas gaat het niet om Lidell’s meest begeesterende moment, maar geen redelijk mens die daar na dit album nog over valt.
Meer over Jamie Lidell
Verder bij Kwadratuur
Interessante links
