Huntsville is een Noorse groep die niet onder één noemer te vatten is. Deze band in een hokje duwen is quasi onmogelijk, de sferen waarin hun muzikale escapades vertoeven variëren van het gezapige van een zondagmorgen tot het onheilspellende van een onweersbui. Nummers gedreven door percussie wisselen af met nummers waar het gitaargetokkel uitnodigt tot wegdromen. Banjo's worden verenigd met voodoodrums en Scandinavische koelheid gaat hand in hand met de romantiek van het Wilde Westen. Het is alleszins duidelijk dat Huntsville geen standaard popgroep is: er wordt geëxperimenteerd met songstructuren en genres.
'Eco, Arches and Eras' is een dubbel-cd, op de eerste worden twee lange nummers afgewisseld met kortere composities, de tweede bestaat integraal uit een live-captatie van één heel lange track. Het nummer dat de aandacht trekt op het eerste deel is 'Eco', dat afklokt boven de twintig minuten en een bijzonder geluid heeft. Het is de meest ritmische track en biedt een scala aan geluiden: Noorse voodoodrums zijn de voorbodes van een verschrikkelijk onweer, maar voor dat kan uitbarsten komt er een stem, de enige vocalen op de hele plaat, die doet denken aan Sufjan Stevens in een melancholische bui. Zo verkent Huntsville het muzikale spectrum zonder zichzelf beperkingen op te leggen. Van het eerste schijfje valt ook nog 'Tudor' op, akoestische gitaarblues die aan John Fahey doet denken.
Het tweede deel is één lange trip, de soundtrack voor een rit door de woestijn met de nodige geestverruimende middelen. De muziek is erg gelaagd en spacey, nergens is het live-aspect te horen.
Huntsville heeft met 'Eco, Arches and Eras' een interessante plaat gemaakt die bulkt van de spanning, alles kan gebeuren. De dubbelaar is evenwel met mate te consumeren en zeker niet voor iedereen, een open geest en geoefend oor zijn vereisten. De hoes is trouwens gemaakt door Kim Hiorthoy, de Noorse elektronica-artiest en graficus en is een extra pluspunt van deze plaat.
Meer over Huntsville
Verder bij Kwadratuur
Interessante links
