In een vorig elektronisch leven was Matthew Herbert gerenommeerd dankzij zijn absolute 'minimal' music. Een samensmelting van droge technoritmen en funky housemuziek was baanbrekend vanwege zijn fijngevoelig karakter. Inmiddels heeft de Londenaar furore gemaakt als producer en componist en is hij zijn liefde voor pop en jazzmuziek meer gaan uitdiepen. '100lbs' is een heruitgave van de man zijn debuut en grijpt terug naar het stevige dansvloerverleden van deze elektronicafreak. Dankzij dat tikkeltje pikante en vernieuwende geluiden en een bonuscd die er nog eens een berg bewerkingen en updates bij smakt, kan dit inmiddels tien jaar oude schijfje vandaag de dag nog verrassend goed mee.
'100lbs' bevat natuurlijk die typische Herbert-kenmerken: net niet conventionele beats, opvallende en vreemde elektronische pulsen en een subtiele maar doeltreffende opbouw. De vertrekbasis is vaak hetzelfde. Een jazzy dancetrack wordt vakkundig ontmanteld tot een absoluut minimum. Van daaruit puzzelt Herbert stukje bij beetje een nieuw nummer in elkaar. Door stelselmatig nieuwe geluiden toe te voegen, weg te draaien of de klikkende ritmen te laten evolueren kan de man het zich gerust permitteren songs van zeven, acht of –bij afsluiter 'See You on Monday'- zelfs tien minuten te laten duren. 'Desire' is een tikkende, fluisterende minimal technotrack die met een zacht karakter en een diepe bastoon uitgroeit tot een overtuigende dansvloerkraker. 'Take Me Back' is dan weer een repetitieve, zwaar gedrogeerde housetrack om vingers van af te likken. Net als bij veel songs steken ook hier erg opvallende, vreemde klanken de draak met de gevoelens van de luisteraar: akelig wordt aanstekelijk en mysterieus wordt monotoon. Herbert bewijst in elk geval een geweldige klankperfectionist te zijn die niet houdt van goedkope, snel in elkaar gefrutselde dansmuziek. Zelfs de meest houten benen zullen moeite hebben met de gekmakende dubmelodie die in 'Resident' langzaam maar zeker geopenbaard wordt. Het gaat hier steevast om complexe, mathematische muziek die hetzij techneuten, hetzij stevige druggebruikers allicht in opperste vervoering zal brengen.
De bonuscd haalt een negental tracks van de eerste schijf opnieuw door de mangelmolen. Van de andere kant leunen de nummers op dit plaatje soms meer aan bij de oorspronkelijke song. Opener 'Back to the Start Back Back Back Back' verraadt met een zwoele vrouwenstem en enkele typische jazzakkoorden een ballroomverleden. 'I Hadn't Know (I Only Heard)' houdt vast aan zijn basis van warme hammondtonen en heeft daardoor een vrolijk karakter. Het minst smaakvolle van deze soort is allicht afsluiter 'Trafalgar Road', een nogal platvloerse acidjazz waarin de zwoele stem van wederhelft Dani Siciliano gelukkig wel een mooi plaatsje krijgt. Daarnaast bevat ook dit schijfje echter de nodige dosis dansmuziek, variërend van abstracte click'n'cuts a la Aphex Twin tot droge minimal techno met een verslavend karakter.
Ook al is '100lbs' inmiddels al een decennium oud en hebben de fans al lang een exemplaar ingekaderd, toch is dit een leuke opfrissing van een baanbrekend muzikaal product. Wie wel houdt van droge, strakke ritmen en zijn danspasjes wil oefenen in de huiskamer, heeft met een kleine twee uur beats allicht meer dan de handen vol.
Meer over Herbert
Verder bij Kwadratuur
Interessante links
