Heinrich Biber (1644-1704) wordt door velen beschouwd als de grootste componist vóór Bach. Hoewel hij toch niet erg bekend is bij het grote publiek wint hij de laatste jaren aan populariteit, vooral in het barokmilieu. En dat is niet zo verwonderlijk: wie deze plaat oplegt, is meteen verkocht aan Bibers componeerstijl, originaliteit en energie.
Veel barokmuziek wordt begeleid door een basso continuo-groep (meestal klavecimbel, viola da gamba en theorbe). In deze mis zijn theorbe en cello aanwezig, maar hun functie omvat meer dan alleen de melodie begeleiden. Ze maken deel uit het orkest dat als één geheel naar voor komt. De orgelpartij versmelt daar ook mee en overstemt de klank niet.
De cd opent feestelijk en plechtig met een kort stukje voor twee trompetten. Hiermee is de toon van de rest van de plaat gezet. De mis klinkt in haar geheel erg vlot en behoudt het plechtige karakter van het begin. De muzikanten van The English Concert spelen met veel gedrevenheid en dat geeft aan de muziek zeer veel beweging. Ze spelen op authentieke instrumenten, wat de blazers heel af en toe intonatieproblemen bezorgt. Maar de sfeer die er gecreëerd wordt maakt dit meer dan goed: met hun rijke, homogene klank doen ze Bibers muziek alle eer aan. De hele mis bestaat uit de klassieke delen (openingssonate, Kyrie, Gloria, Credo, Sanctus, Agnus Dei, slotfanfare) met daartussen zuiver instrumentale delen (Sonata's) uit andere geschriften van Biber of zelfs van Schmelzer, een tijdgenoot. Zo krijgt men als resultaat het verloop van een misviering zoals die in Salzburg aan het eind van de zeventiende eeuw uitgevoerd werd, waarbij tussendoor ook enkele instrumentale stukken gespeeld werden.
Het koor van The English Concert bestaat uit negen mensen met erg zuivere stemmen, wat er voor zorgt dat elke stem afzonderlijk goed te horen is. De mannen klinken soms wat te dik, maar in het geheel klinkt het koor heel homogeen en wordt er heel muzikaal gezongen met duidelijke zingeving, fijne nuances en tekstexpressie. De zangers gebruiken allemaal stijlvol vibrato. Dat is een aangename verrassing want in de authentieke uitvoeringspraktijk wordt traditioneel nogal star vastgehouden aan een 'witte', vibratoloze klank. Op deze opname stoort dit dus niet, integendeel: het geeft zelfs een extra kleur aan de muziek en zorgt voor een meer natuurlijke interpretatie. Sommige passages in de mis zijn zuiver vocaal, wat af en toe meer rust en sereniteit brengt. Ook de 'Sonata à 6', een instrumentaal interlude, begint zeer rustig met strijkers en orgel, waarna twee trompetten de feestelijke sfeer van de introductie weer opnemen.
Deze superaudio-cd werd opgenomen in de Tempel Church te Londen. De mooie, natuurlijke galm van deze kerk past precies bij de muziek en zorgt dat alles duidelijk van elkaar te onderscheiden is. Het gevolg is een heel rijke, volle klank. En hoewel barokmuziek niet altijd blijvend interessant gemaakt kan worden, slaagt The English Concert hier wonderwel in. Dit is te danken aan Bibers inventiviteit (de muziek klinkt steeds nieuw) en aan de frisheid van de uitvoering. Eigenlijk zou dit plaatje niet mogen ontbreken in de cd-collectie van elke (barok)muziekliefhebber.
Meer over Heinrich Ignaz Franz Biber
Verder bij Kwadratuur
Interessante links
