Georg Friedrich Händel (1685-1759) begon zijn muzikale carrière als operaviolist in zijn geboortestad Halle in Saksen maar daar bleef hij niet lang: de muzikale aantrekkingskracht van Italië was te sterk en tussen 1706 en 1710 ondernam hij een werkreis naar (onder meer) Firenze, Rome en Venetië, waar hij in 1710 met groot succes zijn opera ‘Agrippina’ opvoerde. Een selectie van Händels Italiaanse muziek is dus het onderwerp van deze cd, met daarop (wereldse) cantates als ‘Armida Abbandonata’, ‘Alpestre Monte’, ‘Aminte e Fillide’ en ‘Clori, Tirse e Finelo’, enkele uittreksels uit oratoria als ‘Il triomfo del Tempo e del Disinganno’ en ‘La Resurrezione’ en een ‘Salve Regina’. Sopraan Lucy Crowe laat zich begeleiden door The English Concert onder leiding van klavecinist Harry Bicket.
Solocd’s met aria’s van Händel zijn nu niet meteen zeldzaam maar deze plaat steekt vast en zeker met kop en schouders boven de rest uit. Dat is in de eerste plaats de verdienste van Lucy Crowe want het is moeilijker om een meer geschikte stem in de beelden voor dit repertoire. Wat Crowe onderscheidt is in de eerste plaats haar inlevingsvermogen. Ze smeert het aparte karakter van elke aria breed uit en brengt zo een hele waaier aan emoties uit de muziek naar voren: droevige gelatenheid in ‘Ah! Crudele’ en innige liefde in ‘In tantin affanni miei’ uit ‘Armida Abbandanota’ of grandioze strijdvaardigheid, ondersteund door trompetten in ‘Disserratevi, o porte d’Averno’ uit ‘La Resurrezione’.
Het karakter van vele aria’s is eerder aan de droevige kant en aan het eind van bijvoorbeeld ‘In tantin affanni miei’ is het eventjes tegen de tranen vechten, want zo overtuigend leeft Crowe zich in het verhaal in. Aparte woorden die een opvallende plaats in de tekst vervullen, zoals ‘Ingrato’ (‘ondankbare’), of ‘Barbaro’ worden subtiel (of soms wat meer opvallend) uit de tekst gelicht en kort anders ingekleurd. Het resultaat is dat Crowe en The English Concert erin slagen een uniek en overtuigend verhaal te brengen.
Ook muzikaal staat deze cd ijzersterk. Crowe ornamenteert vaak maar doet dat hoegenaamd niet om uit te pakken met pronkerige virtuositeit. Ornamenten komen in de eerste plaats soepel en natuurlijk over en zijn zo onopvallend en stijlvol gebracht dat ze door kunnen gaan voor authentieke Händel. Zowel op snelle coloraturen als op lange, strak aangehouden, toont Crowe een techniek die zo beheerst klinkt dat het lijkt alsof een instrument - hobo of blokfluit bijvoorbeeld - deze muziek uitvoerde.
Er wordt overigens een hoorbaar verschil gemaakt tussen de emotionele stijl van Händels opera’s en (seculiere) oratoria en de meer geserveerde stijl van het religieuze ‘Salve Regina’, een compositie die Händel in 1707 voor de Ruspoli familie in Vignanello bij Rome componeerde. Dit ‘Salve Regina’ bevat trouwens enkele prachtige orgelpassages, melodieën die Händel bijna zeker voor zichzelf componeerde en die de latere, Engelse stijl van Händels orgelconcerto’s voorafschaduwen.
The English Concert affirmeert zich als Lucy Crowes evenwaardige partner. Men hoeft maar naar de eerste maten van de cd te luisteren om te beseffen dat klavecinist Harry Bickets muzikanten net zo enthousiast muziek maken als Crowe dat doet. Het recitatief ‘Dietro l’orme fugaci’, waarmee de cd opent, krijgt een nerveuze, onrustige begeleiding mee in de continuo, een begeleiding die precies de stormachtige inhoud van de tekst – over Armida’s wegvluchtende geliefde – weerspiegelt. De tedere manier waarop een cantate als ‘Alpestre Monte’ HWV81 afgesloten wordt of de razende obbligato viool die de aria ‘Barbaro, tu non credi’ begeleidt mogen gerust uniek genoemd worden. De laatste aria van de cd, ‘Se Vago Rio’ uit ‘Aminta e Fillide’ HWV83 mag ook nog kort vermeld worden, met zijn trefzekere pizzicato begeleiding in de strijkers.
Drie instrumentale sonates, voor strijkers, hobo’s en continuo zorgen voor wat afwisseling met de vocale muziek die het grootste deel van de cd in beslag neemt. Stilistisch sluiten ze naadloos aan bij de Italiaanse aria’s en recitatieven en vormen ze een prachtig evenwicht met de vocale werken van ‘Il Caro Sassone’ die hier meesterlijk ingezongen en ingespeeld werden.
