Gottfried (of Théophilo) Muffat (1690-1770) was een minder productief of gekend componist dan zijn vader Georg en de meeste van zijn werken zijn nog steeds totaal onbekend gebleven. De Amerikaanse klaveciniste Mitzi Meyerson is met deze nieuwe uitgave van onbekende klavecimbelmuziek niet aan haar proefstuk toe: ze specialiseert zich in klaviermuziek van zulke laat barokke componisten als Jacques Duphly (1715-1789) of Antoine Forqueray (1671-1745). Gottfried Muffat was, in tegenstelling tot deze vorigen niet Frans maar werd in Passau in Beieren geboren. Hij vervulde de functie van hoforganist aan het keizerlijke hof in Wenen en kwam zo in contact met de kosmopolitische Europese muziekcultuur. Op de compositie van Muffats 'Componimenti Musicali per il Cembalo' kan niet gemakkelijk een datum geplakt worden maar zeker is wel dat ze in een invloed verraden van de briljante Franse klavecimbelschool van zulke meesters als Louis en François Couperin.
Deze dubbel-cd bevat wat een luisteraar die met het genre vertrouwd is, mag verwachten van barokke klavecimbelmuziek en van Gottlieb Muffats suites in het bijzonder: een amalgaam van verschillende stijlen en karakters, elegante versieringen en virtuositeit en een vindingrijk gebruik van de (weliswaar niet zo sterk van elkaar verschillende) klavecimbelregisters. Muffat was namelijk een van de meest eclectische componisten van de achttiende eeuw en het gemak waarmee hij zich verschillende stijlen eigen maakte en een statige Franse ouverture, een virtuoze Italiaanse 'Toccata', een strenge Duitse fuga of een waggelende Engelse 'Hornpipe' schreef wordt slechts door enkelen (Telemann, Händel) geëvenaard. Van die typische Engelse 'Hornpipe' is de 'Rigaudon Bizarre' uit de derde suite in D groot trouwens een goed voorbeeld, met zijn onregelmatige melodielengte en stampende ritmes, een illustratie van Muffats gave voor componeren van enkele opvallende of bizarre karaktercomposities.
De 'Componimenti Musicali per il Cembalo' bestaan uit zes acht- of negendelige suites volgens het klassieke barokke patroon van een ouverture als inleiding gevolgd door meerdere hofdansen. Van een zevende suite bleef alleen een mooie en lange 'Ciacona' over, een strikte variatieoefening over een aantrekkelijke onveranderde baslijn. Het vergt talent en muzikaliteit om deze werken interessant te houden maar Meyerson presenteert Muffats muziek op de meest natuurlijke en vlotte manier mogelijk. Ze speelt uitgesproken karaktervol en dat houdt deze muziek, die in de handen van een minder boeiende klavecinist eentonig had kunnen worden, aanstekelijk en meeslepend. Ze voegt rijkelijk versieringen toe op herhaalde passages maar die komen elegant over en breken nergens de cadans van muziek waarin ze geplaatst worden.
Muffat schreef boeiende, inventieve muziek die in Mitzi Meyersons interpretatie zeker niet minder interessant wordt. De zeven suites waaruit de 'Componimenti Musicali' bestaan zijn gemakkelijk volgbaar met hun opeenvolging van korte, contrasterende hofdansen en hun onuitputtelijke zin voor charmante melodieën en krijgen hier een blijvend interessante uitvoering mee.
Meer over Gottlieb Muffat
Verder bij Kwadratuur
Interessante links
