Jazz, vrije improvisatie, folk of wereldmuziek: gitarist Gilbert Isbin is van vele markten thuis. Dat hij lak heeft aan een hokjesmentaliteit blijkt uit zijn curriculum vitae: Isbin werkte al samen met onder meer stemkunstenaar Jaap Blonk, cellist Ernst Reijseger, percussionist Chris Joris, violist Jeff Gauthier, contrabassist Joe Fonda en bassist Hugh Hopper (ex-Soft Machine). Op een van zijn solo-outings pakte hij zelfs uit met instrumentale interpretaties van folktroubadour Nick Drake. Draailiermuzikant Iep Fourier maakte deel uit van de folkgroep Klakkebusse en Olla Vogola en is ook zo'n muzikant die niet vies is van een muzikaal avontuur.
Akoestische gitaar en draailier, het is op zijn minst gezegd een ongewone en gewaagde bezetting om een volledig album mee te vullen én te blijven boeien. Dat het duo daar in slaagt is te danken aan de variatie die in de dertien sfeerstukjes is terug te vinden. Die variatie blijkt zowel uit de speeltechniek en het samenspel - waarbij de ene soleert en de andere een patroon of ritme aanhoudt - als uit de muziekstijlen waarnaar gerefereerd wordt. Echo's van improvisatie, folk, jazz, blues, wereldmuziek zijn daarbij te horen; zelf betitelen de heren het als 'Contemporary Music for Classical Guitar & Hurdy-Gurdy'. Zo'n draailier, een gemechaniseerde viool zeg maar, is, net als de doedelzak, een bourdoninstrument. Dat houdt in dat er een continue klank kan worden aangehouden (een 'drone' om het in het moderne muziekjargon te stellen) waarover een andere klank of melodie kan worden gespeeld. Op een gedreven gitaarritme van Isbin demonstreert Iep Fourier in de titeltrack de bijzondere klank van dit instrument dat iets minimalistisch, dreunend en zelfs snerpend heeft. Een absolute parel is 'Kehvo' met een bedwelmende, mijmerende gitaarpartij van Isbin en een als een cello klinkende draailier. De losse structuur van deze track - zonder bourdonklank op de achtergrond - creëert een filmische, zwoele sfeer. 'Pinguin Swing' kabbelt stemmig voort op een warme gitaarriff en 'Tempus Fugit' is een geslaagd experimentje is met geklop, gestrijk en getrek op en aan alle onderdelen van gitaar en draailier. 'Jog5' staat qua sfeer dan weer helemaal los van de rest. De draailier klinkt hier elektrisch en heel snerpend terwijl Isbin beperkt zich tot wat ritmisch percussiewerk. Deze broeierige, duistere track zou niet misstaan op een compilatie met enkele van de huidige Finse of Amerikaanse freefolkbands. Niet alle stukjes op het album zijn even geslaagd, zo is 'Fugarelio' niet meer dan een stijloefening met uitstapjes op de chromatische toonladder.
Met zowel vakmanschap als een zekere ongedwongenheid leveren Isbin en Fourier een ongewoon en gedurfd maar vooral sfeervol album af.
Meer over Gilbert Isbin & Iep Fourier
Verder bij Kwadratuur
Interessante links
