De voorbije decennia heeft dirigent René Jacobs met de beste Europese ensembles standaarden verzorgd voor wat het Barokke repertoire betreft. Een niet onbelangrijke plaats in zijn discografie was daarbij weggelegd voor de muziek van George Frideric Handel, een figuur die door niet-Angelsaksische dirigenten soms dreigt onderbelicht te worden. Niet zo voor Jacobs, die over verschillende jaren heen onder meer 'Saul', 'Rinaldo', 'Flavio' en 'Giulio Cesare' erg verdienstelijk op plaat zette. Jacobs gaat tot op vandaag trouwens door met het opwaarderen van het vocale repertoire van Händel. Zo was de Belg op het laatste KlaraFestival te gast met zowel een Haydn- als een Händel-concert, niet zelden overigens in vrij onbemind repertoire, waar Jacobs toch de beste solisten voor weet op te trommelen. De Akademie für Alte Musik Berlin heeft vanzelfsprekend een jarenlange staat van dienst voor wat deze muziek betreft, en met Sunhae Im, Bejun Mehta, Marcos Fink en Neal Davies zijn mensen verzameld die zowel programmatisch als biografisch verwant zijn met wat Jacobs doet in Händel.
Met deze 'Agrippina' is bovendien iets vreemd aan de hand. Jacobs werd vooral geïntegreerd door de originele versie die Händel had geconcipieerd. Later zou de componist verschillende correcties aanbrengen vooraleer het werk in première zou gaan in Venetië, en dat is het schrift dat tegenwoordig als basis dient voor de meeste uitvoeringen. Er is echter een origineel manuscript bewaard waarin Händel stukken doorhaalde met potlood, om er nieuwe bij te voegen. Geluk is echter dat de originele ideeën nog steeds perfect leesbaar zijn en zij vormden hier de basis voor de opname. Jacobs gaat dus, zoals hij vaker probeert te doen, recht naar de kern, in wat een historisch gegronde uitvoering moet zijn. Dat het kostuumwerk en de regie daarbij niet noodzakelijk ouderwets ogen, bewijst de dvd die aan deze driedelige cd-box werd toegevoegd. Het schijfje bevat de documentaire 'Facing Agrippina', waarin, op nogal laagdrempelige wijze, toelichting wordt gegeven bij het werk. In vergelijking is het lijvige drukwerk bij deze uitgave, vele malen interessanter. Wel aangenaam is dat de dvd een zicht biedt op de manier waarop deze opera in 2009 werd vormgegeven in de Deutsche Staatsoper Berlin, onder supervisie van de jonge, maar inventieve regisseur Vincent Boussard. Zo blijkt tevens dat Jacobs, die met de grootste regisseurs zou kunnen samenwerken, ook visueel naar vernieuwing en jeugdige durf zoekt, veel meer dan van iemand van zijn allooi initieel zou verwacht worden.
Wie de synopsis ter hand neemt, krijgt met deze Italiaanse Händel, gecomponeerd rond 1710 en officieel als 'HWV 6' gecatalogeerd, een luchtige, maar toch dramatische partituur voorgeschoteld. Agrippina is een op macht beluste megalomane die koste wat het kost haar zoon op de troon van het Romeinse Rijk wil zien. De intriges die dat oplevert, zijn soms kostelijk (een vrouw die doet alsof ze spreekt in haar slaap om bekentenissen van haar geliefde te ontlokken), soms ruw en tragisch. Zo geeft Jacobs samen met de uitstekende ploeg zangers en het vivant klinkend orkest de partituur ook vorm: vanuit een enorme explosiviteit, maar nooit al te overdreven. Er klinkt een indringende uniformiteit door in de aanpak van zowel orkest als solisten, die dankzij Jacobs erg wendbaar blijft. Het evenwicht tussen humor en tragedie blijft uitgebalanceerd, terwijl de zangers, met Alexandrina Pendatchanska in een adembenemende en soms erg risicovolle hoofdrol, extreem mooie kanttekeningen plaatsen. Puristen zouden kunnen struikelen over de gevaren waar de vocaliste ter nauwer nood overheen suist, maar in de algehele sfeer van dit werk komt ze met elke wending goed weg.
Aan deze 'Agrippina', die door Harmonia Mundi in perfecte studio-omstandigheden werd opgenomen, kunnen eigenlijk weinig Händel-opnames tippen. De klanktechniciteiten zijn perfect, maar tegelijk behoudt deze interpretatie het vuur van een ravissante, dramatische live-vertolking. Onder Jacobs, is deze jonge Händel dus een belevenis om bijna drie uur lang op het puntje van de stoel te vertoeven. Bovendien erg goed gedocumenteerd, prachtig uitgegeven en niet al te prijzig, kunnen Barokliefhebbers kortom niet twijfelen.
