Händel verwierf faam vooral dankzij zijn religieuze muziek (oratoria, cantates...). Hij schreef echter ook wereldse cantates, cantates met een thema dat los staat van religie. Deze zijn minder bekend maar daarom zeker niet minder mooi of interessant. Op deze plaat staan vier van zulke cantates, samen nog met een triosonate voor fluit, viool en basso continuo.
De grootste van de vier cantates is 'Amarilli vezzosa (Il duello amoroso)', een soort liefdesduel tussen Daliso (naïeve herder) en Amarilli (het meisje van zijn hart die hem ongenadig afwijst). De 'ouverture' tot deze cantate voor sopraan, alt, twee violen en basso continuo, opent het werk op een enthousiaste manier. Daliso (Andreas Scholl) en Amarilli (Hélène Guilmette) hebben eerst elk een recitatief met aria over hun eigen gevoelens alvorens in 'duel' te gaan en te eindigen in een opzwepend duet. Daliso gaat in zijn aria in dialoog met de viool en is erg opgewonden ; in zijn tweede aria klinkt hij klagend, Amarilli heeft ondertussen duidelijk gemaakt dat zij niet op hem verliefd is. Hélène Guilmette, 2e prijs Koningin Elisabethwedstrijd in 2004, klinkt erg jeugdig en fris. Ze heeft een beetje de neiging om haar noten op te blazen maar wat ze doet is erg expressief en klinkt nooit geforceerd. Scholl klinkt iets ronder en donkerder, met een erg duidelijke articulatie van de tekst. Een countertenorklank blijft altijd iets speciaals hebben omwille van het feit dat een countertenor enkel zijn falsetstem gebruikt. Maar hier hebben we te maken met één van de betere zangers op dat vlak en het beluisteren van de volgende drie cantates, enkel voor alt (countertenor dus) en basso continuo, blijft aangenaam. In cantate 'Mi palpita il cor' schreef Händel een mooie obligate partij voor fluit. De triosonate die halverwege de cd staat, brengt een rustig intermezzo. Viool en fluit dialogeren, geven elkaar de melodie door en gaan er dan samen verder op in. In de snelle delen krijgen we een stuwende baslijn.
De hele plaat straalt enthousiasme uit. Nooit staat de muziek stil, alles klinkt vloeiend en stroomt goed vooruit. Dit is vooral ook de verdienste van het barokorkest Accademia Bizantina die met een warme, ronde klank speelt zonder de barokke, strakke manier van strijken te verliezen. Zonder twijfel een must voor de barokmuziekliefhebber.
Meer over Georg Friedrich Händel
Verder bij Kwadratuur
Interessante links
