Oorlog schijnt goed te zijn voor de technologische ontwikkeling. Of het ook artistiek tot grote daden aanzet is eerder twijfelachtig. Wat de realiteit betreft heeft propagandakunst al laten zien dat er weinig heil van te verwachten valt. Mike Patton en de X-ecutioners doen op deze cd een min of meer theoretische denkoefening, want hoewel hun vaderland op meer dan één plaats soldaten heeft, zijn zij zelf tot nader order nog niet onder de wapens geroepen.
De vier scratchdj's van de X-ecutioners en brulboei, gitarist, bassist, keyboardspeler en programmeur Mike Patton klitten op deze cd samen tot een geheel dat in het eclectische duidelijk familie is van Pattons Fantômas-project. Geluidsfragmenten in verband met oorlog en geweld lopen als een rood draadje door de tracks. Geweerschoten, kung-fu-kreten, marcherende soldaten en gesprekken over de vijand en hoe hem te benaderen worden aangevuld met een militair trompetsignaal, Romeinse fanfares en vooral een grimmige sfeer over de cd gooit. Zeker wanneer er in de meer songgerichte structuren van strofes en refreinen gedacht wordt, grijnst de muziek naar de luisteraar, niet in het minst door . Pattons gemeenste, bij momenten haast treiterende stem. In 'Vaqueros y Indios' incarneert hij dan weer vocaal als een schizofreen wiens verschillende persoonlijkheden een misvormd koor lijken te vormen. De verdere ontwikkeling in een detectivesfeer met snuifjes latin en zwaardere beats die het geheel weer donker kleuren, laten duidelijk de hand van Patton horen.
Dit wordt nog duidelijker in de geluidscollages. Niet flitsend als bij John Zorn, maar in het tempo zoals Patton dat aanhoudt als hij met zijn band Fantômas werkt, met episodes die enkele seconden mogen duren om zeker bij de luisteraar door te dringen. Gemanipuleerde loops duikelen dan over en door elkaar met scratches, elektronica, een zoet barbershopkoortje, jazz, hiphop, Jaws-achtige strijkers, Japans filmbombast, een vocaal stotterende en hakkende Patton of klokgelui. In 'Precusion Guided Needle' wordt een Spaanse gitaar de pas af gesneden door spookachtig zwevende koorzang à la Ligeti, waarna saxofoons van een spookjazz bigband het overnemen. 'Duelling Banjo Marching Drill' vertrekt dan weer vanuit jengelende banjo's gevolgd door gelach en scratches die in de maat klinken met de marcherende soldatenlaarzen die te horen zijn. Met 'Battle Hymn of the Technics Republic' leveren Patton en de X-ecutioners dan weer een mooie soundtrack voor een historische oorlogsfilm dankzij een uitgekiende combinatie van fagot, tuba, strijkers en gekraak.
Waar het combineren meestal resulteert in het al dan niet overlappend na elkaar plakken van materiaal, gaan de strijdende partijen in 'Pimps Up, Aces High!' eerder stapelend tewerk. De combinatie van elektronica, een funky gitaar en een feestelijk foute Roemeense fanfare met een stotterende Patton klinkt bijzonder fraai. Meer van deze werkwijze had de cd veel extra's kunnen opleveren en voor een opmerkelijker geluid kunnen zorgen. Want een clash van stijlen, verkregen door vlot en soepel gemonteerde samples, is minder verbazend dan wanneer dit live gespeeld wordt, waardoor 'General Patton vs the X-ecutioners' amusant klinkt, maar op geen enkel moment kan verbazen.
Meer over General Patton vs the X-ecutioners
Verder bij Kwadratuur
Interessante links
