De Frauenkirche in Dresden is een van de prachtigste voorbeelden van Noord-Europese barok. Het originele gebouw werd vernield tijdens het bombardement op de stad tijdens de tweede wereldoorlog maar na de hereniging van Duitsland werd aan een heropbouw begonnen. Die was voltooid in 2005 en sindsdien is de kerk talloze keren als concertzaal gebruikt. Het Duitse label Carus Verlag wijdde zelfs een hele reeks cd's aan live-opnames van concerten die in deze kerk plaatsvonden, steeds met religieuze muziek en uitgevoerd door een hele rits gerenommeerde ensembles. De Dresdner Staatskapelle en het Staatsopernchor Dresden voerden op deze opname uit april 2008 Schuberts 'grote' mis in Es majeur, D. 950 uit, gevolgd door Mozarts 'Vesperae Solennes de Confessore'.
Dirigent is de Australiër Sir Charles Mackerras, iemand die in veel verschillende genres naam maakte maar ook geen oude bekende is in de historische uitvoeringspraktijk. Invloed van die oude uitvoeringspraxis is dan ook vaak genoeg merkbaar: in de verzorgde fraseringen van de strijkers, de verstaanbaarheid van Schuberts en Mozarts tekst en in de compacte klank van de blazers.
De sonoriteit van de blazers van Staatskapelle is zonder meer prachtig: Schuberts donkere orkestkleur, van een standaard orkest maar zonder fluiten wendt Charles Mackerras kundig aan vanaf de eerste maten van het 'Kyrie'. Heel mooi zijn ook de trombones, geen historische instrumenten maar toch instrumenten met een smallere boring dan normaal, die in koorgedeeltes de koorpartijen knap afgewerkt verdubbelen.
De solisten komen goed over en vormen een redelijk gelijkvormig kwartet bij Mozart. Veel solistische passages bevat deze cd echter niet: het is vooral het Dresnder Staatsopernchor dat voor het vocale werk zorgt, met een egale, verzorgde samenklank zonder uitschieters. Minpunt is echter een van de twee tenoren die het 'Et incarnatus' met te veel en vooral een weinig smaakvol gebruik van vibrato zingt. Dat stoort, zeker in deze opname waar zowel zangers als instrumentalisten zoveel aandacht besteden aan klank en frasering. Sopraan Genia Kühmeier komt dan weer wel erg goed over, met een heldere interpretatie met veel aandacht voor detail.
In deze mis in Es groot hoort men een verrassend ernstige Schubert (denk maar aan de donkere akkoorden in de trombones waarmee het 'Domine Deus' inzet) en Mackerras houdt zich aan een strenge (maar uiteraard muzikaal uiterst verzorgde) interpretatie, plechtig waar nodig, grandioos en verheven in delen als het 'Gloria'. Van die strenge interpretatie blijft ook nog wat over bij Mozart, misschien minder logisch want Mozarts religieuze muziek werd in Salzburg vaak bekritiseerd als zijnde 'te theatraal'. Dat wil echter niet zeggen dat het openingsdeel van de 'Vesperae Solennes de Confessore' geen aanstekelijk tempo krijgt, met snedige en goed verstaanbare loopjes in de violen en een koor dat licht en helder kan zingen. De knappe sopraansolo in het 'Laudate Dominum is uiteraard ook hier een hoogtepunt en rondt een erg knappe en vaak opnieuw beluisterbare cd in stijl (bijna) af. Het slootkoor is machtig zonder al te exuberant te zijn.
Meer over Franz Schubert, Wolfgang Amadeus Mozart
Verder bij Kwadratuur
Interessante links
