Een korte blik op de playlist van deze cd maakt het snel duidelijk: voor Franco Saint de Bakker is niets of niemand veilig. Want hoewel de groep geworteld is in de jazztraditie spelen ze naast klassiek stukken van Ellington, Django Reinhardt en Benny Goodman even gemakkelijk nummers van Queens of the Stone Age, Sun Ra of Raymond Scott. Deze vrolijke vrijbuitermentaliteit is ook terug te horen in de behandeling die ze de verschillende composities laten ondergaan. Die zappen van de ene stijl naar de andere: van cartoonmuziek, traditionele swingblues, Wim Mertens-achtige pianofiguren annex een klassieke jazztrio ballad, uptempo bebop tot stompende rock. Dit gebeurt echter zonder te vervallen in gezocht experiment, waardoor de band op deze cd een mooi evenwicht vindt tussen toegankelijkheid en eigenzinnigheid.
De jazztraditie blijft voor Franco Saint de Bakker een centrale vertrekplaats. Door de herkenbare instrumentatie van bas, drum, sax, trompet en klarinet aan te vullen met keyboards, elektrische gitaar of elektronische vervormingen trekken ze hun geluid lekker verder open. Bij momenten klinken ze als een pocketuitgave van Peter Vermeersch' eclectische bigband FES. Bij beide bands heeft het arrangement voorrang op de solo's, de groep op het individu. Opvallend daarbij is wel dat bij Franco Saint de Bakker solisten als gitarist en bandleider Elko Blijweert (Kiss My Jazz, Dead Man Ray) en altsaxofonist Frans Van Isacker ook ongegeneerd naar klassiek opgebouwde jazzsolo's durven grijpen. In het openende 'Bernie's Tune' resulteert de combinatie van Blijweerts cleane sound, Van Isackers koele, zachte geluid en de zacht geborstelde drum in een ideale soundtrack voor een autoritje door het Parijs van de jaren '50.
Wanneer de band jazzstukken covert valt op met hoeveel respect voor de traditie dit gebeurt. In plaats van alleen het letterlijk geluid van Ellington, bewaart Franco Saint de Bakker op 'Tang' ook de geest van de jazzmeester. Herkenbare elementen als een oosterse melodie of blazers die als claxons door het stuk priemen, worden aangevuld met distortion op de gitaar en een vrij dartelende pianopartij. Ook Sun Ra's 'Angels and Demons at Play' behoudt de spirit van de componist. Spacy gitaargeflipper en een koppige vijf kwartsmaat garanderen een intergalactisch geluid, maar echt "way out" wordt het nooit.
Een pareltje van eigen compositietalent is Blijweerts 'Solar Lottery'. Het zachte, zoete begin waarin elektrische gitaar en altsax elkaar perfect volgen, keert al snel om naar een hakkend deel, waarbij het ritme klinkt als een commando op een galeischip. De oorlogsvloot die Blijweert zo het nummer laat binnenvaren, geeft Van Isacker de kans om er eens stevig in te vliegen, aangemoedigd door overtrekkende blazers.
De cd eindigt met het dertien minuten durende 'Air Raid'. De combinatie van bebop, voorzichtige freejazz en Engelstalige spoken word dreigt het nummer even te laten verdrinken in zijn eigen "coolness". Het arrangement verandert echter geregeld en zeker wanneer piano en elektrische gitaar helemaal loos gaan, verdwijnt het gevaar. Franco Saint de Bakker maakt nu eenmaal geen muziek voor een kleine groep van hippe ingewijden. En dat laten ze op 'Live at the Ancienne Belgique' duidelijk horen.
Meer over Franco Saint de Bakker
Verder bij Kwadratuur
Interessante links
