De bandnaam Fairyland verbergt het verhaal van een Franse songschrijver (Philippe Giordana) die een Spaanse zangeres vindt, een Deens management en een Oostenrijks label, maar zijn symfonische metal-ideeën zo ver doordrijft dat hij twee keer met een band breekt om uiteindelijk alleen door te gaan. Een bende gast- en sessiemuzikanten zijn aangesproken om dit derde Fairyland-album, het sluitstuk van een trilogie, vorm te geven. De titel 'Score to a New Beginning' heeft dus wel een bitter bijsmaakje. Gelukkig raakt deze historie de muziek van dit eenmansproject totaal niet en mag ook deze plaat weer ronddolen in een eigen fantasiewereldje.
De cd opent in volle glorie met een groteske symfonie van strijkers en blazers om langzaam maar zeker over te gaan naar een marcherende metalpassage. Speeddrums en scherende gitaren gaan de strijd aan met violen en theatrale samenzang. Dit is symfometal in vol ornaat. Giordana houdt duidelijk van volgepropte composities waarin voortdurend nieuwe details opduiken. 'Score to a New Beginning' komt dan ook als een sneltrein op de luisteraar af. De meerstemmige zang tracht nog net de grillige melodie vast te houden en lange symfonische intro's of tussenstukken schenken enige ademruimte, maar voor de rest vliegt Fairyland er stevig tegenaan. Op songs als 'Master of the Wars', waarbij de muzikale sprongen niet al te wild zijn, zorgt dat voor een opeenvolging van virtuoze climaxen in de hoogste regionen. De paar ogenblikken dat deze plaat gas terugneemt, blijken dan ook levensnoodzakelijk. In de intro van 'A Soldier's Letter' leent gast Marco Sandron zijn cleane stem voor een sfeermoment met piano en 'Rise of the Giants' is een instrumentaal, filmisch moment dat het zonder metalgitaren mag doen. Ook hier is een samengaan van volle symfonische partijen, klokkenspel, castagnetten ... echter vrij veel van het goede. De orkaankracht van speedsymfonieën als 'Godsent' blijkt dan ook zo sterk, dat het vaak zwaar slikken is bij 'Score to a New Beginning'.
Als het karakter van Philippe Giordana even grillig is als de songcomposities die hij schrijft, is het weinig verwonderlijk dat hij op zijn eentje Fairyland verder moet dragen. Muziek kan mooi zijn, ruig of grensverleggend, maar dit album probeert het allemaal te combineren. Daardoor klinkt Fairyland een stuk minder dromerig dan zijn bandnaam en de prachtige hoes van deze plaat doet vermoeden. Liefhebbers van stevige, dramatische muziek zullen dit echter aardig kunnen smaken.
Meer over Fairyland
Verder bij Kwadratuur
Interessante links
