Hoewel de naam Eternal Deformity allicht niet meteen een belletje doet rinkelen binnen de metalen gemeenschap, is dit vijftal toch allerminst een nieuwe naam. Deze heren doen immers al twintig jaar hun ding, al is nu wel hoorbaar dat het amalgaam aan stijlen dat ze zichzelf hebben eigen gemaakt er pas na jaren ervaring is gekomen. Toch biedt dit album geen hutsekluts of kluwen, maar wel een puik afgewerkte schijf vol spannende en interessante momenten en verrassende plotwendingen.
Na een heerlijk omineuze (en muzikaal gezien volumineuze) intro, barst het feest los bij 'Thy Kingdom Gone'. Eternal Deformity gaat niet voor subtiliteit of eenvoud, maar kiest er resoluut voor om de totaalklank weelderig te bepleisteren met alles wat ze in huis hebben. Dat zorgt voor een geheel aan erg afwisselend en gelaagde gitaarpartijen, somptueuze keyboardpartijen en erg afwisselende zang, ook al blijft die laatste voornamelijk binnen het extreme register zitten. Songs van dit Poolse kwintet beloven telkens iets nieuws, en het valt bijzonder moeilijk ze te pakken op een bepaalde stijl. Net wanneer iemand zou kunnen zeggen dat de heren symfonische black metal brengen, gooien ze weer iets nieuws in de strijd dat dit beeld omgooit. Toch zijn de plotwendingen niet lukraak gekozen, maar zorgen ze juist voor voldoende spanning om het geheel interessant te houden. Elke song klinkt ook erg juist en perfect passend, terwijl alles – ondanks het brede scala aan invloeden – transparant blijft en makkelijk toegankelijk. Voor zover binnen extreme metal iets toegankelijk kan zijn, natuurlijk.
Ook qua speelduur kiest Eternal Deformity niet voor de makkelijke weg. Hier geen instant verteerbare singles van drie minuten, maar eerder uitgesponnen opussen van zes minuten. Dat krijgt een band natuurlijk met al die stijlwijzigingen en -injecties. Het sterke is dan ook dat de band de luisteraar ofwel steevast op de tippen van de tenen laat lopen door net op het gepaste moment iets onverwachts te doen, dan wel iedereen mee te slepen in een heerlijk memorabele melodie.
Dankzij zijn behoorlijk eclectische natuur is 'The Beauty of Chaos' allicht geen werkstukje voor puristen geworden, maar al wie zijn of haar metal graag afwisselend en spannend heeft, met oor voor pakkende melodieën, is alvast aan het juiste adres.
