Edward Elgar zal op het continent wellicht nooit dezelfde faam krijgen als in Engeland, waar hij samen met Benjamin Britten bijna vereerd wordt als nationale componist. En dat is jammer, want een groot deel van zijn oeuvre (het cello concerto of de 'Enigma Variaties' buiten beschouwing gelaten) blijft onbekend voor het Europese publiek. Zo is het ook met de twee vocale werken op deze cd gesteld.
De cantate 'The Music Makers' voor koor, orkest en mezzosopraan werd geschreven in 1912 en is een van Elgars rijpere werken, nadat hij met de 'Enigma Variaties' was doorgebroken bij het grote Engelse publiek. Toch werd het aanvankelijk slecht ontvangen, want critici klaagden – niet geheel onterecht – over de minderwaardige kwaliteit van de poëzie die Elgar gebruikt had (de gelijknamige ode van de verder onbekende dichter Arthur O'Shaughnessy, die de rol van kunstenaars en muzikanten bezingt als bezielers van de menselijke geschiedenis) en Elgars gebruik van citaten uit zijn andere composities, iets wat hij had overgenomen van Richard Strauss' 'Ein Heldenleben'. Toch bezit het werk onmiskenbare muzikale kwaliteiten in de briljante orkestratie en het hechte gevoel van muzikale eenheid dat Elgar tussen de tien strofes van O'Shaughnessy's hymne weet te creëren.
The vijf 'Sea Pictures', die een tiental jaren ervoor geschreven werden, vormen een cyclus voor mezzo en orkest. Ze bevatten enkele van Elgars mooiste muzikale momenten, zoals het lieflijke 'Where Corals Lie' of het groots opgezette 'The Swimmer' dat uitbundig de grandeur van het Victoriaanse Commonwealth lijkt te bezingen. De muziek spreekt met die typische Engelse waardigheid, al hoor je af en toe echo's van Wagners werk. Zo doet het derde lied 'Sabbath Morning at Sea' onmiskenbaar aan diens 'Meistersinger von Nürnberg' denken.
Mezzo-sopraan Sarah Connolly zingt met een wat hese maar expressieve stem, die vooral in rustige delen goed tot zijn recht komt. Op luidere en hoge passages ontwikkelt ze echter een typisch romantische vibrato, snel en breed, en dat komt soms wat geforceerd over. Bovendien was een beetje meer kleur, ook in rustige passages, welkom geweest. Het orkest begeleidt haar echter erg goed, met warme strijkers, fagotten en hoorns die een ideaal fundament voor haar verzorgen, zoals in 'Sea Slumber Song', het eerste van de 'Sea Pictures'. Simon Wright leidt deze muziek tegen een gematigd tempo dat nooit blijk geeft van haast en laat zo Elgars brede frases goed tot hun recht komen. Zelfs speelse momenten als 'Where Corals Lie' getuigen van een dieper liggende rust. Bovendien maakt het Bournemouth Symphony Orchestra erg veel sfeer, zoals in dit lied, met zijn wat ernstige, melancholische soli in viool en cello of in de duistere introductie tot 'The Music Makers',
De twee werken op deze plaat vullen elkaar bovendien mooi aan, want Elgar citeert in 'The Music Makers' ook een belangrijk thema uit de 'Sea Pictures', waardoor een band ontstaat tussen beide composities. Dirigent Simon Wright laat deze muziek enthousiast en contrastrijk weerklinken, en het Bournemouth Symphony Orchestra – toch niet het meest gekende orkest ter wereld - verrast met een gebalanceerde orkestklank, stevige, mooie soli en erg knappe uitvoering, al had iets meer flexibiliteit in de solopartij deze cd toch net wat meer élan kunnen geven.
Meer over Edward Elgar
Verder bij Kwadratuur
Interessante links
