Als er één constante is in het oeuvre van het verder nogal onvoorspelbare Dub Trio, dan is het wel het feit dat elke plaat van dit drietal een pak steviger klinkt dan de vorige. Nadat Dub Trio dankzij het uitstekende 'New Heavy' (2006) en een tour als voorprogramma én backing band van Mike Pattons "hip hop"-project Peeping Tom wat meer bekendheid verwierf, zorgde de nog fijnere liveplaat 'Cool Out and Coexist' (2007) voor de bevestiging: het gaat hier om een speciale groep met een unieke sound.
Dit Brooklynse trio van begeerde sessiemuzikanten staat garant voor een excentrieke mengeling van snoeiharde metal, verminkte dub, sferische elektronicapassages en – als het even mag – angstaanjagend minimalisme. Daar laten ze dan nog even een batterij agressieve effecten op los, waardoor er een eclectische maar eens zo aanstekelijke geluidsbrij ontstaat. Ook op dit derde studioalbum, 'Another Sound Is Dying', wordt er een medium gecreëerd voor Joe Tomino's inventieve drumpartijen, Stu Brooks' knetterend vloeiende bassen en DP Holmes' loodzware gitaren. En daarbij worden experimentele percussiegeluiden en die occasionele verdwaalde melodica uiteraard niet vergeten.
Hoewel aftrappers 'Not for Nothing' (opgetrokken uit a guitar riff that could melt lead, aldus de promotekst – het is nauwelijks gelogen) en 'Jog On' voor de ondertussen bekende combinatie van swingende metal en slepende hard dub zorgen, is het meteen duidelijk dat dit album ook heel wat onverwachte stilistische oorden opzoekt. Zo klinkt 'Respite' als postmetal met een dramatische piano, gaat 'Regression Line' van funky hardrock onverwachts over in een geflipt kindermelodietje (onder een dreigende laidback beat) en combineert 'Felicitation' Meshuggah-metal met een lang minimalistisch postrock-intermezzo dat knipoogt naar 65daysofstatic. 'Who Wants to Die?' laat dan weer tergend trage industrial rock met de nodige exotische percussie horen.
U wil meer? Zowel het compacte 'Safe and Sane' als het uitgesponnen 'Agonist' laten up-tempo hardcore punk de dans aangaan met compleet gemutileerde dub, het experimentele rustpunt 'Mortar Dub' laat reggae horen die stijf staat van de elektronica, en het briljante 'No Flag' (met Mike Patton op horrorstem) is zo angstaanjagend dat het elk levend wezen met ietwat fantasie letterlijk de kast opjaagt. De ratelende afsluiter 'Funishment' zou zelfs kunnen omschreven worden als progfunk-meets-breakcore. En dan te bedenken dat een vrij traditioneel Dub Trio-nummer als 'Bay Vs. Leonard' (een dialoog tussen melodische rock en traditionele dub) minstens even lekker klinkt als de rest: wie biedt meer?
Dub Trio heeft met 'Another Sound Is Dying' (een zinsnede uit Tenor Saws dancehall-nummer 'Ring the Alarm') onmiskenbaar zijn sterkste album tot hier toe gemaakt. Dit trio heeft een authentieke muzikale kijk op de wereld en kwijt zich met verve van zijn eigenzinnige missie. Het is dan ook geenszins verbazend dat Patton hemzelve deze heren een contract aanbood bij zijn persoonlijke platenlabel Ipecac –parels zoals deze liggen nu eenmaal niet overal voor het grijpen.
Meer over Dub Trio
Verder bij Kwadratuur
Interessante links
