Creature with the Atom Brain is inmiddels al zo'n vijf jaar een goed bewaard geheim in de ondergrondse Vlaamse rockscène. Toen boegbeeld Aldo Struyf samen met Millionaire-kompaan Dave Schroyen besloot een eigen project op te starten onder deze bandnaam werd al snel de link gelegd met loeihard, gierend gitaargeweld, maar niets bleek minder waar. Meer nog, ondanks zijn gure en obscure titel bevat de tweede langspeler van dit Antwerpse kwartet een aangename brok alternatief songwriterschap. 'Transsylvania' schippert netjes tussen het luidruchtige verleden in bovengenoemde band en een niet onbelangrijke samenwerking met de legendarische Mark Lanegan.
De voorliefde van Struyf en co voor psychedelica en stoner wordt op deze cd in elk geval niet onder stoelen of banken gestoken. Met Chriss Goss (Masters of Reality) achter de knoppen en een enkele keer zelfs samen met Mark Lanegan (Screaming Trees) achter de micro in een fabuleus 'Lonely Night', ademt dit album op en top Amerikaanse woestijnrock uit. 'Transsylvania' klinkt groezelig maar nooit obscuur, psychedelisch maar nooit suïcidaal en bovendien bij momenten heerlijk spitsvondig. Aldo's gitaar en vervormde stem plaatsen zich moeiteloos op de voorgrond in een rauw en tegelijkertijd niet al te ruig geluid waardoor de structuur primeert boven de feitelijke sound. Dat blijkt een goede zaak, want van songschrijven heeft dit gezelschap prima kaas gegeten. Dit is nog eens muziek die ontstaat uit een geniale gitaarriff! Het is de functie van bas en tweede gitaar om een wervelend, psychedelisch geheel te vormen dat door producer Goss in een heerlijke ruis wordt gestoken. Doorheen de grijze mist van aangescherpte zang en ruw snaarwerk, gaat 'Transsylvania' echter ook voor aangename details. Probeer maar eens de erg fijne baslijn in een Mexicaans gekruid 'The Color of Sundown' te volgen of de mariachi-gitaar in de monsterlijke, overdonderende titeltrack. Een Latijns-Amerikaans tintje is overigens op heel deze plaat aanwezig in de vorm van rafelende ritmen en aansporende percussie van maraca's of eitjes. Spijtig genoeg maken dit soort details en bijzonderheden dat een meer eenvoudig, rechtdoordravend 'Darker than a Dungeon' een beetje uit de toon valt, ondanks zijn luidruchtig karakter.
Op het eerste gehoor klinkt deze plaat, waarvan de nummers soms los van elkaar lijken te staan, zo duister als ze oogt. Creature with the Atom Brain strooit dan ook graag met woestijnzand. Dat neemt niet weg dat zijn songs er daadwerkelijk staan en tal van pittige details trachten te verhullen. Gekoppeld aan enkele ronduit verslavende gitaarmomenten en met de juiste (internationale) pionnen op de juiste plaats, levert dat een kanjer van een cd op.
Meer over Creature With the Atom Brain
Verder bij Kwadratuur
Interessante links
