Nog geen twintig, deze Antwerpse van Congolese komaf, en toch klinkt ze op haar ep ‘Raah the Soulful Yeah’ al aardig geloofwaardig. Aan haar beslist en krachtig stemgeluid is weinig meisjesachtig en ook tekstueel is ze de klassieke tienerpraat gepasseerd. Bovendien klinkt ze vocaal erg to the point: geen met allerhande gemekker versierde zanglijnen, maar wel een lekkere en vloeiende timing die soms een tikkeltje achter de beat zit zonder dat te veel als effect op te zoeken.
Het klinkt bijgevolg allemaal heel natuurlijk en spontaan. Dat is ook terug te horen in de professionele producties die ver wegblijven van het goed bedoelde knutselwerk. Misschien is het allemaal wel iets té professioneel, want muzikaal klinkt Coely’s eerste ep weinig verrassend, gelukkig zonder ergens echt plat te worden.
Het begint allemaal erg mooi met het fris tintelende ‘All I Do’ dat oorvriendelijk opborrelt. Duidelijk commerciëler klinkt het geluid in ‘Ain’t Chasing Pavements’. Met de focus op het gitaartje en de beats wordt de muziek minder boeiend, een probleem dat ook opduikt bij het net heel vol klinkende ‘Feels Good to be Home’. Met zoemende synthezisers en opgepitchte stemmetjes laat het radiovriendelijke geluid hier wel erg veel r&b-clichés toe, waardoor de muziek wat trienerig wordt, een valkuil die Coely en haar producers doorgaans mooi weten te omzeilen.
Dat een populairdere sound niet noodzakelijkerwijs moet resulteren in radiobehang, bewijst Coely in de laatste track, ‘Nothing on Me’, opvallend genoeg van dezelfde producer die ook voor ‘Feels Good to be Home’ tekende. Het herkenbare geluid blijft in ‘Nothing on Me’ bewaard, maar de springerige opbouw in de beats sleurt de luisteraar mee naar het begin van het refrein. Wanneer het zover is valt de spanning echter plots weg ten voordele van een klassieke, ongevaarlijke beat. Niet dat het altijd zo scherp op de snee moet zijn, maar een dergelijke anticlimax is niet meteen wat het bloed van een luisteraar sneller doet stromen bij de slottrack van een release.
Een wat wisselvallige ep dus, die zowel het betere als het slechtere laat verhopen voor de toekomst. Hopelijk durft deze jongedame keuzes maken. Bij voorkeur wat minder voor de hand liggende.
