Boom Bip is het pseudoniem van Bryan Hollon, een laptopproducer die niet vies is van rock en hiphop. Zijn debuutplaat 'Circle' (met anticonrapper Doseone) leverde hem internationale erkenning op en een felbegeerde Peel session. Ook zijn eerste soloplaat 'Seed To Sun' ging niet onopgemerkt voorbij: schoon volk als Boards of Canada, cLOUDDEAD, Mogwai en Four Tet namen de remixen voor hun rekening. Met 'Blue Eyed In The Red Room', zijn tweede soloplaat, komt hij los van zijn hiphoproots en zoekt hij verder in de meer elektronische regionen.
Boom Bip is zeker geen traditioneel laptopartiest. Zo weigerde hij op dit album samples en loops te gebruiken, om op die manier het livegevoel zoveel mogelijk te benaderen. Bovendien speelde hij in ware Prince-stijl alle instrumenten zelf in. Openingstrack 'Cimple' gaat van start met spaarzame gitaarakkoorden, bas en verschillende lagen synthesizers. Een hiphopbeat plakt het geheel aan elkaar. Door echo-effecten te gebruiken krijgt de beat een spacey, bijna industrieel karakter. Hetzelfde vinden we ook terug in het knappe 'The Move': hoekige beats die enkele voorzichtige danspasjes ontlokken, gecombineerd met verschillende lagen synthesizers en gitaren. Het valt op dat ondanks de liveopzet de hele sound toch vrij koud en elektronisch klinkt en de energie van zijn eerdere platen mist. Dat is echter niet noodzakelijk een waardeoordeel: zijn inventieve beats en geluidslandschappen blijven steeds boeien en tonen een artiest met een eigen geluid. In een nummer als 'Eyelashings' werkt die aanpak echter niet. De dissonante hoge tonen en goedkoop klinkende digitale effecten lijken verwrongen en gekunsteld. Wanneer ook nog een zeurende 4/4-beat invalt, gaat de track helemaal vervelen.
Te midden van al dat elektronische geweld vallen de twee nummers met zang des te meer op. De vocalen liet Boom Bip aan andere artiesten over. Zo verzorgt Gruff Rhys, frontman van Super Furry Animals, de tekst en zang van 'Do's and Dont's'. Geen synthesizers en elektronische beats, wel vervormde Oosterse klanken en percussie op marimba. Door verschillende lagen stem over elkaar te leggen probeert hij het nummer levendig te houden. Jammer genoeg gaat Rhys' stem al snel drammerig klinken. Wanneer Boom Bip bovendien op gekunstelde manier een circusthema in het nummer verwerkt, gaat hij even uit de bocht. Ook de bijdrage van Nina Nastasia, 'The Matter', is geen onverdeeld succes. De beatloze, vage elektronische landschappen onder haar half gesproken zang missen richting, waardoor het nummer niet echt kan overtuigen. Dergelijke nummers mogen er dan wel uitspringen, ze komen de kwaliteit van de plaat niet helemaal ten goede.
Met 'Blue Eyed In The Red Room' heeft Boom Bip een wisselvallig album afgeleverd. Gelukkig slaat de balans nog net door in de goede richting. Het Lex label, waarop Boom Bip ook dit tweede album heeft uitgebracht, komt in het zog van anticon en Warp stilaan op de elektronische voorgrond.
Meer over Boom Bip
Verder bij Kwadratuur
Interessante links
