Verscheidene barokensembles werken – of hebben gewerkt – aan integrale opnames van Bachs kerkelijke cantates. Wanneer individuele zangers platen opnemen, is dat echter meestal rond afzonderlijke solocantates, zoals countertenor Damien Guillon hier bewijst. Met het barokensemble Le Banquet Céleste, nam hij twee solocantates voor altus op, namelijk cantate 170 ‘Vergnügte Ruh, beliebte Seelenrust’ en cantate 35 ‘Geist und Seele wird Verwirret’. Omdat beide cantates niet alleen een glansrol wegleggen voor de zanger, maar ook voor het orgel, dat concertante partijen mag uitvoeren in beide werken, werd deze plaat verder aangevuld met twee solowerken voor organiste Maude Gratton.
De twee cantates op deze cd zijn bekend genoeg: BWV 170 ‘Vergnügte Ruh, Beliebte Seelenrust’, met zijn apollinisch kalme openingsaria of BWV 35 ‘Geist und Seele wird Verwirret’ met zijn concertante orgelpassages. Het zijn twee boeiende cantates en Damien Guillon doet ze eer aan, met een vertellende, levendige manier van zingen. Zo een stijl werkt beter in aria’s met een sneller tempo, zodat een opgewekte aria als ‘Ich wünsche mir bei Gott zu leben’ met meer pit klinkt dan de openingsaria uit BWV 170, die minder individualiteit bezit maar nog steeds erg verzorgd gezongen wordt. Op dezelfde manier komen Guillons recitatieven trouwens ook erg knap over, met zowel een gezonde dosis retoriek als frasewendingen die ook zuiver muzikaal goed werken.
Le Banquet Céleste speelt solistisch, met een strijkinstrument per stem maar komt in deze muziek niet mager over. Het trio van hobo’s dat BWV 35 begeleidt maakt overigens een uitstekende indruk, al klinken ze niet echt stevig door en zijn hun frases niet al te scherp afgelijnd. In combinatie met het orgel mengen ze echter bijzonder goed.
De orgelwerken zijn Bachs sonate in d, BWV527 en de fantasie en fuga BWV542. De relatief grote klank van Maude Grattons orgel dwingt haar tot tamelijk bezadigde tempi maar dat geeft geen slecht resultaat, in het langzame deel van de sonate bijvoorbeeld of in het berustende eerste deel ervan. In de fantasie en fuga kan Gratton haar instrument, het orgel van de gereformeerde kerk in Straatsburg, op volle sterkte aanspreken. Dat zorgt voor overdonderende akkoorden, zoals vooral de fantasie duidelijk maakt, waar zware akkoorden naar hartenlust in elkaar over lopen en dissonanten creëren. De fuga maakt een net zo penetrante indruk maar Grattons energieke manier van spelen houdt dit polyfone stuk muziek tevens levendig genoeg. Zo een overdonderende orgelbenadering is misschien niet naar iedereens smaak maar aan de kwaliteit van de uitvoering kan niet getwijfeld worden.
De combinatie van cantates met orgelwerken van Bach is klassiek en deze cd presenteert vier werken die logisch goed bij elkaar passen, zodat solostukken voor orgel de cantates met obligaat orgel goed aanvullen. De gemotiveerde uitvoering van La Banquet Céleste, de geëngageerde manier waarop Damien Guillon Bach zingt en Maude Grattons vaardigheid aan het orgel resulteren in knappe en onderhoudende nieuwe uitvoeringen van deze niet zo onbekende muziek van de barokke meester.
