Bachs 'Brandenburgse' concerti, een reeks van zes instrumentale concerti die in 1721 aan de Markgraaf van Brandenburg, Christian Ludwig opgedragen werden, behoren zonder twijfel tot het bekendste van wat de achttiende eeuw aan instrumentale muziek voortbracht. Bach componeerde zijn concerti waarschijnlijk niet specifiek voor Brandenburg maar wel voor het kleine maar uitstekende hoforkest van Cöthen in Sachsen-Anhalt, waar een jonge Bach in dienst was. Met hun telkens variërende bezetting is het verleidelijk om ze te zien als een liefdevol geschreven muzikaal portret van de verschillende muzikanten van dat hoforkest. Dit is een heruitgave van een inmiddels terecht hoog aangeprezen uitvoering van de Brandenburgse concerti uit 1997 met de Akademie für Alte Musik Berlin.
Tempi liggen vaak aan de hoge kant, zelfs voor wat binnen de barokwereld aanvaard wordt. Delen als het middendeel uit het tweede concerto of het menuet uit het eerste worden zo vlotjes vooruit gedreven. Het laat de muziek ook tamelijk objectief en droog klinken: sommige delen eindigen vrij abrupt, zonder drama of drukte al was het alsof de muzikanten zich snel van de muziek af wilden maken. Dat stoort niet want er worden, dankzij een prachtige balans en een in elke combinatie van instrumenten heerlijke transparantie telkens nieuwe zaken aan het licht gebracht. Dat houdt een vorm van overzicht over Bachs harmonie en baslijn in deze uitvoeringen.
De Akademie für Alte Musik Berlin verenigt in haar rangen enkele van de grootste namen uit de barokwereld. In dat opzicht mag trompettist Friedemann Immer als eerste vermeld worden. Hij voert een afschrikwekkend hoge trompetpartij in het tweede concerto onbewogen en haast zonder moeite uit, als het ware zonder een spier te verrekken. Van de vele lezingen van dit concerto is dit er trouwens eentje waarin de klank van trompet en hobo naadloos met elkaar versmelten.
Instrumentale virtuositeit komt in vele vormen, van een vindingrijke klavecimbelimprovisatie als middendeel van het derde concerto of enkele bijzonder indrukwekkende snelle loopjes in de soloviool in het laatste deel van het vierde concerto tot capabel gespeelde maar veel minder flamboyante hoorns in het eerste.
Zoals op vele andere uitvoeringen en opnames, toont de Akademie für Alte Musik Berlin zich hier als een ensemble dat tot hoogst gedreven, energieke en technisch meesterlijke uitvoeringen in staat is. Van de Brandenburgse concerti bestaan vele goede uitvoeringen maar met deze prachtige heruitgave kan men moeilijk verkeerd kopen.
Meer over J.S. Bach
Verder bij Kwadratuur
Interessante links
