De jonge Engelse violist Daniel Hope koos voor zijn tweede plaat bij Deutsche Grammophon Vivaldi uit, een componist die elke violist vroeg of laat (en al te vaak erg vroeg, want Vivaldi zou zogezegd eenvoudige muziek schrijven) voorgeschoteld krijgt maar wiens geweldig grote repertoire nog steeds grotendeels onbekend terrein is. Deze cd is dan ook zowel een paradepaardje voor Hopes virtuositeit als een poging om Vivaldis originele en kundig geschreven werken aan een groter publiek voor te stellen. Geen 'vier jaargetijden' dus maar wel drie andere vioolconcerti, een sonate voor twee violen en continuo, een tripelconcerto voor twee violen, cello, strijkers en continuo en de altaria 'Sovvente il sole' uit de opera 'Andromeda Liberata', gezongen door mezzo Anne Sofie von Otter.
Deze uitvoering is het levende bewijs van wat de Engelse dirigent Roger Norrington over authentieke uitvoeringspraktijk beweert: "Het zit hem in het hoofd, niet in het instrumentarium". Want een dergelijk energieke, ritmische en levendige uitvoering zou evengoed door bijvoorbeeld de Akademie für Alte Musik Berlin gemaakt kunnen zijn. Zelfs de directe klank van Daniel Hope en het Chamber Orchestra of Europe die hem begeleidt, doet heel authentiek aan. Het is maar in de trage delen dat de meer briljante klank van Hopes moderne, uit synthetisch materiaal gemaakte snaren, echt opvalt.
Daniel Hope maakte een smaakvolle keuze van enkele van de meer virtuoze concerti die Vivaldi schreef en toont een hoorbaar plezier in zijn vioolspel op snelle en virtuoze passages. Maar ondanks de hoge moeilijkheidsgraad van deze werken, krijgt de luisteraar geen prima donna viool voorgeschoteld maar een eerlijke en getrouwe weergave van deze mooie barokmuziek. Op die manier is ook de sonate 'La Folia', voor twee violen en continuo echte kamermuziek en geen bravourestukje waarin de solisten elkaar de loef proberen af te steken.
Zelfs gemeten naar het hoge niveau dat Vivaldi-opnames in de oude muziek wereld meekrijgen, biedt deze cd heel wat verrassingen. Het Chamber Orchestra of Europe volgt Hope uiterst nauwgezet en imiteert elke curve van de melodie bij de solisten op een manier die toch nog steeds zeldzaam blijft. Bij de continuo wordt er afwisselend tussen klavecimbel en luit (met wat meer luit dan we doorgaans bij Vivaldi gewoon zijn) en die afwisseling zorgt er mee voor dat deze uitgave niet eentonig gaat overkomen.
Mezzo Anne Sofie von Otter is geen onbekende met dit repertoire en verzorgt een lamento-aria die stijlvol en authentiek overkomt, passend klagend in zijn trage tempo. Alleen jammer van haar laagte, die soms wat dof klinkt want je hoort als luisteraar hoe geleidelijk gemakkelijker en dus ook rijker van klank ze gaat zingen naarmate ze in haar toonbereik naar boven klimt. De zorg die ze aan tekstuitspraak besteed en hoezeer ze haar interpretatie laat leiden door Vivaldis ariatekst zijn dan ook weer vermelding waard. Dit alles zorgt voor een knappe Vivaldi-cd die een gevarieerde dwarsdoorsnede van het oeuvre van de 'rosse priester' koppelt aan een geëngageerde uitvoering die nergens teleurstelt.
Meer over Antonio Vivaldi
Verder bij Kwadratuur
Interessante links
