Antonio Rosetti is de geïtalianiseerde naam van Anton Rössler, een tijdgenoot van Mozart die uit Bohemen afkomstig was. Net als Mozart stierf hij vrij jong, op tweeënveertigjarige leeftijd, en net als Mozart schreef hij een uitgebreid en gevarieerd oeuvre bij elkaar, met daarin meer dan zestig concerti en veertig symfonieën. Op deze cd worden twee van zijn symfonieën afgewisseld met twee concerti voor viool en orkest. Solist is Anton Steck, die begeleid wordt door het Kurpfälzischer Kammerorchester onder leiding van Rosetti-specialist Johannes Moesus.
Bij een eerste beluistering valt deze cd wat tegen. Dat heeft weinig met de muziek zelf te maken, die erg knap is, maar meer met het vioolspel van Anton Steck. Hoewel hij enkele knappe momenten kent, bijvoorbeeld in het laatste deel van het concerto in d klein, klinkt hij over het algemeen scherp en ijl, een klank die niet bijzonder aangenaam is om naar te luisteren. Bovendien kent hij behoorlijk wat intonatieproblemen, en wel nagenoeg continu. En doordat hij, zoals dat de gewoonte is, bijna zonder vibrato speelt bezit hij geen enkel middel om die valsheid te camoufleren. Afgezien van zijn klank, kan je zijn interpretatie ook zelden echt meeslepend noemen. Arpeggio's worden bijvoorbeeld steeds op nagenoeg dezelfde manier gebroken en wat Rosetti aan virtuositeit vraagt wordt steeds wat schools en rechtlijnig uitgevoerd. Wat mooie muziek is wordt hierdoor gauw langdradig en vervelend en dat is jammer. Beide concertos hebben namelijk muzikaal ook wat te bieden. De uitgewerkte orkestrale inleiding van de twee werken is daar getuige van. Gelukkig vallen de twee symfonieën beter mee. Vooral de mooie symfonie in G groot, met zijn melodische vindingrijkheid, illustreert goed waarom Rosetti in zijn tijd even bekend en gerespecteerd was als Mozart en Haydn.
Het Kurpfälzischer Kammerorchester voert de muziek op deze cd behoorlijk tot goed uit. De finale van de symfonie in Bes groot barst van de energie, terwijl de trage delen galant en fijntjes gebracht worden. Rosetti's muziek kan zich vaak genoeg met die van Haydn meten, zoals in de menuetten van beide symfonieën, of in het leuke openingsdeel van die in G groot. Een beetje meer enthousiasme van de muzikanten kon op sommige momenten geen kwaad, maar dat is maar een klein detail. Alleen jammer dat de hoorns vaak te veel en te hard doorblazen, (op één of twee momenten klinkt dit werkelijk grotesk...) maar verder is op de uitvoering weinig aan te merken.
Rosetti is een beetje onterecht vergeten, want zijn muziek heeft veel te bieden. Jammer genoeg is deze cd geen volledig eerherstel. Hoewel het orkest zichzelf goed verkoopt, valt de solist veel te zwak uit.
Meer over Antonio Rosetti
Verder bij Kwadratuur
