Dankzij Ann Christy kreeg het Vlaamse lied er vorige eeuw een belangrijk hoofdstuk bij, zoveel is zeker. Enkel al het wondermooie 'De Roos' (de door Johan Verminnen vertaalde Bette Midler-song) is cultureel erfgoed dat zelfs een kleine vier decennia na zijn geboorte regelmatig opnieuw de kop opsteekt of gecovered wordt. De ontdekking van een liveopname van dit nummer is voor vele liefhebbers dan ook zoiets als het kraken van de Da Vinci Code. Wanneer Edwin Ysebaert in de VRT-archieven op zo'n brok vaderlandse geschiedenis uit kwam (en daar ook nog leuke beelden bij vond), was er reden zat om met een heus eerbetoon op de proppen te komen. Spijtig genoeg heeft onenigheid over de rechten tussen platenfirma's en de openbare omroep lange tijd de stokken in de wielen gestoken, maar aanhouder wint.
Niet enkel omwille van haar mooie stem of kunde om oprechte gevoelens op een krachtige, eenvoudige manier over te brengen is Ann Christy een idoolstatus toegemeten. Een veel te vroege dood (in absolute armoede) en te late erkenning van haar talenten heeft haar een soort van martelaar gemaakt. Spreekt voor zich dat haar toppers als 'De Roos' of 'Dag Kleine Man' (hier in een drukke, jazzy cabaret-versie) dezelfde godenstatus toegemeten kregen. Wie houdt van kleinkunst, kan niet om Ann Christy heen. Het moet dan ook gezegd, deze nieuwe versie van 'De Roos' is zuiver, krachtig en ontroerend en plaatst de luisteraar op een gelijk voetstuk naast de schijnbaar vier ander aanwezigen in het publiek. Twee stemmen en een eenvoudige pianobegeleiding, meer is niet nodig om het gemoed te beroeren. Daarnaast openbaart de cd zeker nog enkele prachtige momenten (hoewel geflopte Eurosong-bijdrage 'Gelukkig Zijn' vreemd genoeg ontbreekt). Het is natuurlijk onmogelijk te passeren aan de hoge, heldere en erg krachtige stem van Christy, net als aan haar poëtische teksten en ontzettend mooi Nederlands taalgebruik. Ook qua arrangementen mogen hoogvliegers als 'Luister Eens naar Anderen' , het pijnlijk ontroerende 'Mijn Lijf Doet Zeer' of het dromerige 'Zal Ik Jou Nog Zien' niet onderdoen. Enkel al de wetenschap dat de dame hier luidop aftelt op haar laatste levensmomenten die door kanker worden overschaduwd, stemmen tot stilte. Verder draagt deze gemoedszangeres al haar liedjes vocaal volledig zelf en vullen de fijn ondersteunende, symfonische accenten louter de achtergrondkleur in. Enkel in het luidruchtige, bigbandnummer 'Lisa Lisa' wordt de zang nogal pijnlijk weggecijferd. Het grootste probleem van deze verzamelaar is dan ook dat een groot verschil in geluidskwaliteit en eindproductie verraadt dat het hier om een verzameling van unieke momenten gaat. Enkele anderstalige extra's als 'La Musique a Papa' of het grappige 'Padam' hadden dan ook niet gehoeven.
Als extra toemaatje krijgt de koper nog een dvd met unieke momenten, zoals een cover van 'Let it Be' of een duet met Eric van Neyghen (het broze 'De Hemel is Ver'). Om het document helemaal te vervolledigen is er als bonus op deze bonus-dvd nog een opname van een BRT-RTB special over Ann Christy toegevoegd.
Van onvolledigheid kan dit eerbetoon niet beschuldigd worden. De vondst van een nieuwe opname heeft geleid tot een lijvig werk dat een heel mooi totaalbeeld schetst over het leven van Ann Christy. Een paar kleine minpuntjes mogen de liefhebber van het Vlaamse Lied niet afremmen om dit document aan te schaffen.
Meer over Ann Christy
Verder bij Kwadratuur
Interessante links
