Jarenlang was Amenra het best bewaarde geheim van de vaderlandse muziekscene. Het Kortrijkse collectief ontsproot in 1999 aan de West-Vlaamse ondergrond en doet sindsdien koppig zijn eigen ding, wars van alle trends en hypes. Zijn handelsmerk: trage, hypnotiserende metal waar loodzware riffs en manische vocalen gekoppeld worden aan atmosferische passages en uitgekiende spanningsbogen.
Het derde luik uit de 'Mass'-serie – simpelweg 'Mass III' getiteld – zorgde in 2006 voor een eerste mijlpaal. Lang uitgesponnen klanktapijten en overdonderende geluidsmuren tekenden voor een even beklemmende als aangrijpende plaat. Twee jaar later trok het indrukwekkende 'Mass IV' de lijn moeiteloos door: de luisteraar werd meegezogen in een bezwerende draaikolk van emoties op het kruispunt van post-, slugde- en doommetal.
Het leverde Amenra voor 'Mass V' een platendeal op bij het label van Neurosis, al twee decennia lang het vlaggenschip van de experimentele metal. Met die ondersteuning, maar tevens door zijn inmiddels imposante palmares en dito livereputatie, trekt Amenra nu de aandacht van mainstream media – niet alleen nationaal, maar ook internationaal. Het is hen van harte gegund, want ook 'Mass V' is andermaal een schot in de zwartgeblakerde roos.
Opener 'Dearborn and Buried' beukt minutenlang in op de trommelvliezen met dissonante gitaaruithalen, ronkende bassen, monumentaal slagwerk en de door merg en been snijdende oerschreeuw van Colin Van Eeckhout. 'Boden' staat bol van de onderhuidse spanning en last halverwege een rustpunt in met galmende percussie, dreigende feedback en sinistere spoken word. De epische climax is er niet minder om.
'A Mon Ame' lardeert meanderende soundscapes en etherische zangpartijen met onheilspellende gitaaraccenten en sleept zich langzaam maar zeker naar zijn viscerale apotheose. Afsluiter 'Nowena I 9.10' begint met enkele spaarzame gitaartokkels waarbij Van Eeckhout met cleane vocalen zijn ziel binnenstebuiten keert. Wat volgt is een zwalpend monster van een song dat compromisloos dreunend en krijsend naar zijn ontknoping dendert.
Volgens de groepsleden is Amenra niet zomaar een band: het is een religie. 'Mass V' is dan ook geen vrijblijvend werkstuk, maar een intens, meeslepend en overweldigend muzikaal epos dat resoluut mikt op een transcendentale ervaring. Amenra neemt de luisteraar mee op een helletocht doorheen de donkere krochten van de menselijke ziel, met een zuiverende catharsis tot gevolg. 'Mass V' getuigt opnieuw van een allesverwoestende schoonheid die zijn gelijke niet kent.
