Ondertussen is het bekend dat achter Ajattara een aantal (ex-)leden van het Finse Amorphis schuil gaan. Dat zanger Pasi Koskinen nog zo'n vuige en smerige black metal in zich had zitten, wist werkelijk niemand, maar elk album van dit combo blonk uit in pure naargeestigheid. Dat is op 'Kalmanto' wederom het geval, al dient het gezegd te worden dat de formule stilaan sleetvlekken begint te vertonen.
Toetsen hebben altijd een rol gespeeld in de slepende muziek van de band, maar deze keer liggen ze soms meer aan de oppervlakte. Wat te denken van het werkelijk verstorende gepiep/gekraak van opener 'Ilkitie'? Of de lichtjes belegen aandoende horrorbliepjes op 'Madot'? Maar voor het grootste deel spelen de toetsen zeer slepende en donker klinkende lagen op elkaar, terwijl de rest van de band z'n smerige ding doet. Muzikaal wordt Ajattara gekenmerkt door zeer vuil en goor klinkende gitaarlijnen, die veelal aan midtempo worden gespeeld. Geen snelheidsduivels dus, ook al gaan de drums hier en daar in voorzichtige dubbele basmodus. Dat alles wordt nog eens netjes (hoewel...) afgewerkt door de ranzige schreeuw van Pasi, die hier ook het pseudoniem Ruoja hanteert. Waar het allemaal precies over gaat is nogal lastig te ontcijferen, behalve voor zij die Fins begrijpen. Het draagt wel bij tot de bevreemdende sfeer. Dé track van dit album is zonder twijfel 'Suruntuoja', die niet alleen behoorlijk heftig tekeer gaat, maar tevens perfect belichaamt waar deze band voor staat: duisternis, smerigheid en vervreemding. Dat de zang ook nog eens licht vervormd wordt tijdens iets wat voor refrein doorgaat, maakt het geheel nog maar erger, in de goede zin van het woord. Toch moet gezegd worden dat 'Kalmanto' misschien iets te nauw aansluit bij voorganger 'Tyhjyys', zodat het verrassingseffect verdwenen is. Dat neemt niet weg dat Ajattara nog steeds perfect weet hoe het zijn ranzigheid aan de man kan brengen.
Alweer een puike prestatie van deze Finnen, die er toch maar weer in slagen om één van de goorste plaatjes van het jaar te maken. Zij doen dat niet door belabberde teksten of belabberde productie, maar eenvoudigweg door pure evilness uit te stralen en het nog overtuigend laten zijn ook!
Meer over Ajattara
Verder bij Kwadratuur
Interessante links
