Na heel wat demo's over en weer te hebben gestuurd, namen de heren van Themselves in september 2004 eindelijk het vliegtuig naar Munchen om er met hun collega's van The Notwist een plaat op te nemen. Dit titelloze debuut, gezamenlijk uitgebracht door anticon. en Alien Transistor, van 13 & God is het knappe resultaat. Niet dat beide bands niets om handen hadden. Zo vinden we Notwists Markus Acher ook terug bij Lali Puna en Tied and Tickled Trio. Adam "Doseone" Drucker van Themselves doet nog beter en houdt er naast een solocarrière ook nog de bands Subtle en cLOUDDEAD op na en werkte samen met onder meer Boom Bip en Hood. Beide bands zijn duidelijk niet bang van wat collaboratie.
Wie de twee groepen kent, weet wat hij of zij moet verwachten: zowel de warme, melancholische indietronica van the Notwist als de hoekige beats en raps van Themselves zijn op de plaat terug te vinden. 'Men of Station', gedragen door een melancholische pianoloop en een elektronische up-tempo beat, is een mooi voorbeeld van een Notwist-nummer. Achers ijle, bijna onverschillige stem drukt duidelijk zijn stempel op het nummer. In 'Ghostwork' is het dan weer meer Doseone die het laken naar zich toetrekt. Door verschillende hiphopbeats over elkaar te leggen en met percussie te doorweven, ontstaat de hoekige complexiteit die anticon en Themselves kenmerkt. Met elektronische accenten kleuren ze het geheel mooi in. Toch is het vooral Doseone die de aandacht op zich richt met zijn onnavolgbare raps. Door zijn hoge, nasale stem nu eens te vervormen en dan weer in de mix over elkaar te leggen, slaagt hij erin te blijven boeien. Al is het merkwaardig dat iemand die zoveel tijd aan zijn teksten besteedt – aan de lyrics van Subtle had hij naar eigen zeggen enkele jaren werk – op enkele flarden na onverstaanbaar blijft. Hij gebruik zijn stem eerder als een extra instrument.
Al is dit debuut een plaat met twee gezichten, '13 & God' is meer dan een splitalbum. 'Soft Atlas' bijvoorbeeld, brengt een knappe mix van indietronica en hiphop. De fantastische finale van het nummer, waarin Doseone en Acher elkaar aanvullen en ook Why? van de partij is, is zonder twijfel één van de hoogtepunten van de plaat. Ook op 'Perfect Speech', met een zware drumbeat en donkere, overstuurde bassynths, laat 13 & God zijn eigen gezicht zien. De instrumentale opbouw klinkt – zeker live – bijzonder indrukwekkend.
Na het zware auto-ongeval en de dwarslaesie van Themselves-lid Dax Peirson was het bang afwachten hoe het nu verder zou gaan, maar wie 13 & God afgelopen maand in de Ancienne Belgique zag, weet dat de band overeind is gebleven. Voor wie wild is van én Themselves én The Notwist is dit debuut een must, maar ook voor liefhebbers van avontuurlijke elektronica en hiphop kan 13 & God wel eens een aangename ontdekking zijn.
Meer over 13 & God
Verder bij Kwadratuur
Interessante links
