Wie zijn de grootste Wagner-dirigenten van deze era? Antonio Pappano zet zich zijn schouders momenteel onder een zeer interessante 'Ring'-cyclus in Londen, terwijl die andere grote naam, James Levine, de voorbije decennia steeds meer kritiek oogstte omwille van tragere tempi. Daarnaast zijn er uiteraard nog tal van namen, zoals Daniel Barenboim, maar al te vaak blijken dat erfgenamen van tradities ontstaan eerder deze eeuw, dus echt authentiek-artistiek kan hun visie niet altijd worden genoemd. Anders is dat voor de interpretaties die Marek Janowski presenteert van de grote Wager-partituren. Zijn laatste opname van 'Lohengrin' mag toegevoegd worden aan een alvast indrukwekkende lijst cd's bij PentaTone Classics, telkens uitstekend gedocumenteerd overigens.
Marek Janowski beklemtoont graag dat hij voor zijn Wagner-cyclus, die moet culmineren in het Wagner-jaar 2013, telkens vertrekt vanuit verhaal en partituur alleen. Dat leverde al diep roerende, dramatisch formidabele interpretaties op van enkele van Wagners grootste opera's. Janowski is niet van plan om de vroegste werken van de componist te belichten, maar naar een 'Ring' van hem wordt inmiddels steeds meer reikhalzend uitgekeken. Die belooft alweer heel wat te worden, toch op basis van de wonderen die Janowski het Rundfunk-Sinfonieorchester Berlin laat uitrichten in deze 'Lohengrin'. De manier waarop de prelude, op zich overigens een muzikale parel van formaat, hier wordt opgebouwd richting het zo verschroeiende hoogtepunt, is bijna ongezien. De strijkersbeweging sleept de luisteraar van meet af aan helemaal mee en de kopers, die onder andere dirigenten vaak nogal volumineus om een plekje in de totaalklank strijden, vervolmaken hier het idee dat 'Lohengrin' een door en door tragisch relaas zal worden, waarbinnen Klaus Florian Vogt en Annette Dasch hier overigens twee beklijvende hoofdrollen zingen.
