Groot nieuws in muziekland eind 2011: dirigent Marek Janowski belooft met zijn Rundfunk-Sinfonieorchester Berlin (kortweg RSB) een cyclus op te nemen met de tien belangrijkste opera's van Richard Wagner. 'Der fliegende Holländer' was de eerste stap in het project, dat over een periode van vier jaar volledig afgerond zou moeten zijn. Een half jaar later ligt inmiddels al een uitstekende 'Die Meistersinger von Nürnberg' in de rekken, naast een 'Parsifal'. Janowski gaat dus niet chronologisch te werk, maar confronteert meteen de jongere componist met die aan het einde van zijn leven. Het uitgangspunt voor Janowski is daarbij geen zoektocht naar een stilistisch evolueren, maar wel de verschillende opera's op zich als verhalende, epische entiteiten tot bij het publiek brengen. Reeds zijn eerste opname slaagt daar al helemaal in.
In Wagner lonkt het overdrijven, maar Janowski laat zich niet verleiden tot bombast. Dat wil gelukkig niet zeggen dat hij geen pit in de orkestpartituur durft pompen. Hij gaat er in deze 'Der fliegende Holländer' stevig tegen aan: de ouverture wordt mooi uitgebalanceerd en zeer kleurrijk vertolkt, waarna de eerste akte wordt ingezet met 'Hojoje! Hojoje! Halloje! Ho!', een koorzang waar een dialoog tussen de stuurman (Steve Davislim) en Daland (Matti Salminen), vader van Senta, op volgt. De introductie geeft een schets van stormachtig weer, waardoor het schip van de Noorse schipper Daland is afgedreven van zijn veilige thuishaven Sandwike. De matrozen hijsen de zeilen en zingen daarbij een karakteristiek lied. Daland stelt de situatie vervolgens luidop voor en beveelt de stuurman zijn wacht over te nemen. De subtiele orkestratie wordt hier door Janowski prachtig uitgewerkt: heel accuraat, nergens overdadig. Ook geluidstechnisch, waarbij de stem van de stuurman bijvoorbeeld uit de verte lijkt te komen, zit deze opname erg goed in elkaar.
