Het oeuvre van de Mexicaan Fernando Corona, onder zijn alter ego Murcof, is vrij imposant. Zijn sound is dat ook. Hij doet klassieke instrumenten samenvloeien met stuwende beats en subtiel gekraak. Murcof liet voor het eerst van zich horen in 2002 met 'Martes'. Nadien groeide hij uit tot een vaste waarde op het Leaf label, waar steeds plaats was voor alternatieve, maar degelijke elektronica. Vorig jaar bracht Murcof er ook zijn meest donkere plaat tot nu toe uit, 'Cosmos'. Op 'Cosmos' neemt Murcof de luisteraar mee naar het neerslachtige en vaak onheilspellende deel van zijn muzikaal universum. Dat de auteur van dit subtiel elektronicawerkstuk onlangs zijn moeder verloor, kan een verklaring zijn.
Over de audio
'Cometa' is de schakel tussen het soms haast lieflijke geluid dat Murcof op zijn vorige albums liet horen en de donkere neerslachtigheid die hij op 'Cosmos' etaleert. Een diep gebrom aangevuld met een stuwende beat introduceert de luisteraar in de wereld volgens Murcof. Een waterachtige pianomelodie neigt naar wegdromen maar een ruisende kraak roept dat een halt toe. De twee lijken te vechten: de één wil weg, de ander wil op de aarde blijven. Beide elementen krijgen versterking. Een viool en hemels gezang lokken de luisteraar mee, het rinkelen van een koffiekop op een bordje houdt vast aan de realiteit. Uiteindelijk is het de beat die de bovenhand krijgt en de track zelfs even stillegt, waarna Murcof alle gebruikte elementen tot een unieke symbiose laat komen die de hand van een kunstenaar verraadt. Gewoon meesterlijk!
Meer over Murcof
Verder bij Kwadratuur
Interessante links
