Als iemand de achttiende-eeuwse symfonie, in essentie ontspannende muziek waarmee concerten geopend werden, transformeerde tot wat het in de negentiende eeuw werd, namelijk het magnum opus van elke componist, waarin hij, zoals Mahler het stelde 'de hele wereld' kon beschrijven, dan is het wel Ludwig van Beethoven. Maar in zijn eerste symfonie, die geschreven werd toen Beethoven net dertig was geworden, in 1800, is van die evolutie nog maar weinig te merken. Beethoven hangt trouw de klassieke modellen van Haydn en Mozart aan - het gebruik van trompetten en pauken in het trage deel lijkt net uit Mozarts 'Linzer' symfonie overgenomen - maar in het derde deel gaat hij het klassieke, statige menuet uit de weg, al behoudt hij de naam nog, en vervangt het door een levendig scherzo. Een rustiger middendeel laat traditioneel de blazers van het orkest naar voren treden, als groep, en dat is hier niet anders.
Over de audio
Wie een oerklassieke en weinig vernieuwende interpretatie van Beethovens ijzeren repertoire verwacht met een dirigent als Berhard Haitink komt bedrogen uit; Haitinks reeks van live opnames met het LSO komen verrassend jeugdig en fris over. Haitink is duidelijk inspiratie gaan halen bij de oude muziek praktijk, in de energiek manier waarop het koper de muziek helder maar krachtig ondersteunt, in de snelle tempi en de vinnige fraseringen. Zijn negen Beethoven symfonieën klinken transparant maar met veel dynamisch contrast. Luister maar bijvoorbeeld hoe de middensectie van dit deel open bloeit. En let vooral ook op de grote kwaliteit van de strijkers van het LSO in het trio, op de manier waarop zij elke snelle passage haarfijn en als één man uitvoeren. Als voorsmaakje van de vijf andere cd's die Haitink met het LSO maakte (waarop naast de symfonieën ook de 'Leonore Ouvertures' en het Tripel Concerto staan) kan dit beslist tellen!
Meer over Ludwig van Beethoven
Verder bij Kwadratuur
Interessante links
