Finnen hebben blijkbaar een aangeboren fijngevoeligheid om subtiele muziek met strelende elektronica te creëren. Dat is bij Jori Hulkkonen niet anders. Zijn nieuwste release verlaat de wegen van dromerige ambient en intelligente techno en knipoogt naar de producer zijn andere voorliefde: de spiegelgladde popwave uit de eighties. Het zou echter te eenvoudig zijn moest Hulkkonen een reeks retrohitjes geschreven hebben. 'Errare Machinale Est' bevat wederom de nodige dwarsheid, diepgang en diversiteit die niet verhinderen dat de plaat er heerlijk zoet en zacht in schuift.
Over de audio
Ook op de titeltrack (op de promoplaat verkeerd geprint als 'Errare Machine Est') laat Jori Hulkkonen pas langzaam in zijn kaarten kijken, hoewel die toch weer erg eenvoudig lijken te liggen. Met een vreemd schuifelende metaalklank die een tijdlang aanhoudt, roept de Fin een wat afkerig, bevreemdend gevoel op dat door een zachte, vrouwelijke robotstem bevestigd wordt. De daaropvolgende new wave-melodie voelt tegelijk kil en vertrouwd aan. Een trage, droge elektrobeat, een hippe en leuke synthmelodie en de neurotische stem van Justine Electra die smaakmakers zijn ("
The fireworks shot me down last night") vormen een vreemde, Vive La Fête-achtige mengelmoes die in zijn totaliteit echter tegelijkertijd speels en overtuigend overkomt. Zonder het te beseffen, belandt de luisteraar zo van een typisch, vreemd Hulkkonen-gegeven in een heerlijk vlot jaren '80-tafereel.
Meer over Jori Hulkkonen
Verder bij Kwadratuur
Interessante links
