De Londense Wigmore Hall is het Europese mekka van de kamermuziek, met een grote nadruk op het liedgenre. In 2005 stampte de Wigmore Hall haar eigen cdlabel uit de grond, waarop inmiddels al een indrukwekkend aantal concerten zijn uitgebracht. Een grote nadruk binnen de programmatie ligt overduidelijk op het liedgenre, en ook de nieuwste release hoort daarin thuis. Het indrukwekkende recital dat bariton Simon Keenlyside en Malcolm Martineau er in 2008 gaven, is gewijd aan Franse finesse en Duitse romantiek. Tot die categorie behoort uiteraard ook Franz Schubert, dé liedcomponist bij uitstek.
Over de audio
Schubert schreef ‘Die Sterne’ in 1828, zijn laatste levensjaar. In de tekst van dit strofisch lied beschrijft de eenzame wandelaar – een altijd terugkerende figuur in de Duitse romantiek – hoe de sterrenhemel hem begeleidt tijdens zijn tochten. Wat onmiddellijk opvalt is het ostinate ritme dat het hele lied domineert. Vanuit dit eenvoudige gegeven ontwikkelt Schubert door minieme wijzigingen een harmonische rijkdom die de eenzaamheid die uit de tekst spreekt perfect ondersteunt. In het midden van elke strofe illustreert een plotse modulatie telkens de donkere gedachten van de wandelaar korte maar expressieve dissonanten beschrijven zijn twijfel.
Simon Keenlyside en Malcolm Martineau brengen dit alles schitterend tot uiting. Met subtiel staccatospel maakt Martineau de ostinaat als het ware tot de hartslag van het lied. In de tussenspelen neemt hij alle ruimte die hij krijgt om dynamisch uit de verf te komen. Met eenzelfde fijnzinnig gevoel voor dynamiek maakt Keenlyside de diepere betekenis van de tekst zonneklaar. Zijn zachte en heldere aanzet lijkt het begin van een zorgeloos verhaal, maar langzaam maar zeker laat hij in zijn stem meer donkere kleuren doorschemeren, om uiteindelijk te eindigen met een bijna smekende forte uitroep in hoge tessituur.
Meer over Franz Schubert
Verder bij Kwadratuur
Interessante links
