Ondanks hun – op zijn minst gezegd - nogal bijzondere attitude met zelfgemaakte hippiekledij en opplaksnorren en hun mysterieuze, haast ongrijpbare muziek die natuurlijke akoestische folkingrediënten met elektronische fijngevoeligheid samenvoegt, blijven de zusjes Casady een grote publiekslieveling. Aan fantasie ontbreekt het CocoRosie in elk geval niet, de website
http://www.cocorosieland.com spreekt boekdelen. Ook vierde platenkind, ‘Grey Oceans’ bulkt weer van de tot de verbeelding sprekende sfeertaferelen en muzikale riedeltjes.
Over de audio
Mysterieuze geluidsnevels, een langzaam rollend harpmotief en om elkaar cirkelende zangen van Bianca en Siera: deze plaat opent erg heimelijk en ingetogen. Het wordt nog vreemder wanneer een opvallend verdraaid effect de orde komt verstoren en ogenschijnlijk willekeurig rondwandelend pianospel de verwarring compleet maakt. Deze erg aparte sfeersong kent ondanks zijn vele ingrediënten toch een erg serene, haast sacrale uitstraling. ‘Trinity’s Crying’ heeft een zekere tristesse over zich, maar speelt zich toch voornamelijk af in het fantomenrijk van CocoRosie (“she know and I knew / what all the tears were for / weary exhausted flames of light / Trinity’s crying”). Als elfen muziek konden maken, zouden ze allicht iets gelijkaardigs doen: iets waar mystiek, kindse muzikale spielerei en haast onaardse schoonheid elkaar ontmoeten.
Meer over CocoRosie
Verder bij Kwadratuur
Interessante links
