Er zijn nog zekerheden in het leven, en een daarvan is dat het Belgische Amenra telkens opnieuw luisteraars meeneemt op een donkere psychedelische reis doorheen de krochten van het menselijk bestaan en ver daarbuiten. Referenties naar Neurosis, Isis of Pelican zijn niet van de lucht en in dit geval zelfs meer dan gerechtvaardigd. De band houdt niet van veel opsmuk en noemt zijn albums dus telkens hetzelfde, maar telkens met een ander volgnummer. 'Mass IIII' bestaat opnieuw uit uitgesponnen trips waarboven de bezeten vocalen van schreeuwbeest Colin hun ding doen. Een wel zeer mooi nummer is 'De Dodenakker', tevens een joekel van maar liefst tien minuten.
Over de audio
Zoals wel vaker het geval bij Amenra, begint de track zeer rustig, met een licht uitwaaierende gitaar, die na een paar minuten overgaat in een hypnotiserende en smerig klinkende riff. Eens het nummer goed van start is gegaan, bouwt de band verder op die mesmeriserende riff en schreeuwt Colin de ziel uit zijn lijf. Maar er is meer dan genoeg ruimte voor wondermooie gitaarmelodieën, die doorheen het geheel verweven zitten. Halverwege schakelt het nummer over naar nieuwe partijen, om dan uiteindelijk alles in grootsheid te hernemen. Ogen dicht en genieten is dus meer dan ooit de boodschap.
Meer over Amenra
Verder bij Kwadratuur
